พักกุลเถราปทานที่ 6 (396)

ว่าด้วยผลแห่งการถวายยา

[398] ภูเขาชื่อโสภิตะมีอยู่ในที่ไม่ไกลภูเขาหิมวันต์ พวกศิษย์
ของเราช่วยกันสร้างอาศรมอย่างสวยงามให้เราที่ใกล้ภูเขานั้น.
ที่ใกล้อาศรมนั้น มีมณฑปเป็นอันมาก ไม้ย่างทราย
กำลังมีดอกบาน ไม้มะขวิด ต้นจำปา ไม้กากะทิง ไม้เกด
มีเป็นอันมาก.
มีไม้ย่างทราย ต้นพุทรา และต้นมะขามป้อมเป็นอันมาก
มีต้นมะปราง น้ำเต้า และบัวขาวกำลังมีดอกบาน.
มีต้นรักขาว ต้นมะตูม ต้นกล้วย และต้นมะงั่ว ต้น
สะท้อน ต้นรกฟ้าขาว และต้นประยงค์ มีอยู่มาก.
มีต้นคำ ไม้สน ต้นกระทุ่ม ต้นไทร และมะกอก อาศรม
ของเราเป็นเช่นนี้ เราพร้อมด้วยศิษย์อยู่ที่อาศรมนั้น.
พระผู้มีพระภาคเจ้าผู้สยัมภูพระนามว่า อโนมทัสสี เป็น
นายกของโลก ทรงแสวงหาที่เร้น เสด็จเข้าสู่อาศรมของเรา.
และเมื่อเราเข้าไปเฝ้าพระมหาวีระพระนามว่า อโนมทัสสี
ผู้มียศมาก โรคลมก็เกิดขึ้นแก่พระโลกนาถโดยฉับพลัน.
เราเที่ยวไปในป่า ได้เห็นพระสัมพุทธเจ้าผู้เป็นนายกของ
โลก ผู้มีจักษุ มียศมาก จึงได้เข้ารูปเฝ้า.
ครั้นได้เห็นพระอิริยาบถเข้าก็เข้าใจได้ในทันทีว่า โรคเกิด
ขึ้นแก่พระพุทธเจ้าแน่แล้ว.