มหาอุบาสิกาจะพึงจัดแจงอาหารชื่อเห็นปานนี้เพื่อพวกเรา.' (นาง) ก็
ได้จัดแจงอาหารถวายตามที่พวกข้าพระองค์คิดแล้ว" ดังนี้แล้ว ก็กล่าว
สรรเสริญคุณของมหาอุบาสิกานั้น.

อุบาสิกาจักของถวายตามที่ภิกษุต้องการ

ภิกษุรูปใดรูปหนึ่ง สดับถ้อยคำสรรเสริญคุณของมหาอุบาสิกานั้น
แล้ว เป็นผู้ใคร่จะไปในที่นั้น เรียนกัมมัฏฐานในสำนักของพระศาสดา
แล้ว ทูลลาพระศาสดาว่า " ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ข้าพระองค์จักไปยัง
บ้านนั้น" แล้วออกจากพระเชตวัน ถึงบ้านนั้นโดยลำดับ ในวันที่ตน
เข้าไปสู่วิหาร คิดว่า " เขาเล่าลือว่า อุบาสิกานี้ ย่อมรู้ถึงเหตุอันบุคคล
อื่นคิดแล้ว ๆ. ก็เราเหน็ดเหนื่อยแล้วในหนทางจักไม่สามารถกวาดวิหาร
ได้, ไฉนหนอ อุบาสิกานี้จะพึงส่งคนผู้ชำระวิหารมาเพื่อเรา."
อุบาสิกานั่งในเรือนนั่นเองรำพึงอยู่ ทราบความนั้นแล้ว จึงส่งคน
ไป ด้วยคำว่า " เจ้าจงไป, ชำระวิหารแล้วจึงมา."
ฝ่ายภิกษุนอกนี้อยากดื่มน้ำ จึงคิดว่า " ไฉนหนอ อุบาสิกานี้
จะพึงทำน้ำดื่มละลายน้ำตาลกรวดส่งมาให้แก่เรา." อุบาสิกาก็ได้ส่งน้ำนั้น
ไปให้. เธอคิด (อีก) ว่า " ขออุบาสิกา จงส่งข้าวยาคูมีรสสนิทและ
แกงอ่อมมาเพื่อเรา ในวันพรุ่งนี้แต่เช้าตรู่เถิด." อุบาสิกาก็ได้ทำอย่างนั้น.
ภิกษุนั้นดื่มข้าวยาคูแล้ว คิดว่า " ไฉนหนอ อุบาสิกาพึงส่งของขบเคี้ยว
เห็นปานนี้มาเพื่อเรา." อุบาสิกาก็ได้ส่งของเคี้ยวแม้นั้นไปแล้ว เธอคิดว่า
" อุบาสิกานี้ส่งวัตถุที่เราคิดแล้ว ๆ ทุก ๆ สิ่งมา ; เราอยากจะพบอุบาสิกา
นั่น, ไฉนหนอ นางพึงให้คนถือโภชนะมีรสเลิศต่าง ๆ เพื่อเรา มาด้วย