ปจฺเจกพุทฺโธ ตสฺส ธมฺมํ เทเสตฺวา สกฏฺฐานเมว คโต, ตถา ตาปโสฯ ราชา ปน กติปาหํ ตสฺส สนฺติเก วสิตฺวา พาราณสิเมว คโตฯ

สตฺถา อิมํ ธมฺมเทสนํ อาหริตฺวา ‘‘น, ภิกฺขเว, อิทาเนว ปิณฺฑปาโต ยถานุจฺฉวิกํ คจฺฉติ , ปุพฺเพปิ คโตเยวา’’ติ วตฺวา ชาตกํ สโมธาเนสิ – ‘‘ตทา กุฏุมฺพิโก ธมฺมรตนสฺส สกฺการการโก กุฏุมฺพิโก อโหสิ, ราชา อานนฺโท, ปุโรหิโต สาริปุตฺโต, หิมวนฺตตาปโส ปน อหเมว อโหสิ’’นฺติฯ

ภิกฺขาปรมฺปรชาตกวณฺณนา เตรสมาฯ

ชาตกุทฺทานํ –

เกทารํ จนฺทกินฺนรี, อุกฺกุสุทฺทาลภิสกํ;

สุรุจิ ปญฺจุโปสถํ, มหาโมรญฺจ ตจฺฉกํฯ

มหาวาณิช สาธินํ, ทสพฺราหฺมณชาตกํ;

ภิกฺขาปรมฺปราปิ จ, เตรสานิ ปกิณฺณเกฯ

ปกิณฺณกนิปาตวณฺณนา นิฏฺฐิตาฯ

15. วีสตินิปาโต

[497] 1. มาตงฺคชาตกวณฺณนา