มหาสตฺโต เตสํ วาณิชานํ สุวณฺณรชตมณิปวาฬมุตฺตวชิรานิ ภาเชตฺวา อทาสิฯ ‘‘เอตฺตเกหิ โว รตเนหิ อลํ, มา ปุน สมุทฺทํ ปวิสถา’’ติ เตสํ โอวาทํ ทตฺวา ยาวชีวํ ทานาทีนิ ปุญฺญานิ กตฺวา เทวปุรํ ปูเรสิฯ

สตฺถา อิมํ ธมฺมเทสนํ อาหริตฺวา ‘‘เอวํ, ภิกฺขเว, ปุพฺเพปิ ตถาคโต มหาปญฺโญเยวา’’ติ วตฺวา ชาตกํ สโมธาเนสิ – ‘‘ตทา ปริสา พุทฺธปริสา อเหสุํ, สุปฺปารกปณฺฑิโต ปน อหเมว อโหสิ’’นฺติฯ

สุปฺปารกชาตกวณฺณนา นวมาฯ

ชาตกุทฺทานํ –

มาตุโปสก ชุณฺโห จ, ธมฺม อุทย ปานีโย;

ยุธญฺจโย ทสรโถ, สํวโร จ สุปฺปารโก;

เอกาทสนิปาตมฺหิ, สงฺคีตา นว ชาตกาฯ

เอกาทสกนิปาตวณฺณนา นิฏฺฐิตาฯ

12. ทฺวาทสกนิปาโต

[464] 1. จูฬกุณาลชาตกวณฺณนา

[1-12]