ตตฺถ พฺราหฺมณาติ อาลปนมตฺตเมตํฯ โรหิณีนนฺติ รตฺตวณฺณานํฯ สห ปุงฺคเวนาติ ยูถปริณายเกน อุปทฺทวรกฺขเกน อุสเภน สทฺธิํฯ มยมฺปีติ อหญฺจ อวเสสา จ สพฺเพ สตฺตา ตสฺเสว อุทรสฺส ทูตา ภวาม, ตสฺมา อหํ อุทรทูโต สมาโน อุทรทูตสฺส ตุยฺหํ กสฺมา น ทชฺชนฺติฯ เอวญฺจ ปน วตฺวา ‘‘อิมินา วต ปุริเสน อสฺสุตปุพฺพํ การณํ กถิต’’นฺติ ตุฏฺฐจิตฺโต ตสฺส มหนฺตํ ยสํ อทาสิฯ

สตฺถา อิมํ ธมฺมเทสนํ อาหริตฺวา สจฺจานิ ปกาเสตฺวา ชาตกํ สโมธาเนสิ, สจฺจปริโยสาเน โส โลลภิกฺขุ สกทาคามิผเล ปติฏฺฐหิ, อญฺเญปิ พหู โสตาปนฺนาทโย อเหสุํฯ ‘‘ตทา โลลปุริโส เอตรหิ โลลภิกฺขุ อโหสิ, โภชนสุทฺธิกราชา ปน อหเมว อโหสิ’’นฺติฯ

ทูตชาตกวณฺณนา ทสมาฯ

สงฺกปฺปวคฺโค ปฐโมฯ

ตสฺสุทฺทานํ –

สงฺกปฺป ติลมุฏฺฐิ จ, มณิ จ สินฺธวาสุกํ;

ชรูทปานํ คามณิ, มนฺธาตา ติรีฏทูตนฺติฯ

2. ปทุมวคฺโค

[261] 1. ปทุมชาตกวณฺณนา

ยถา เกสา จ มสฺสู จาติ อิทํ สตฺถา เชตวเน วิหรนฺโต อานนฺทโพธิมฺหิ มาลาปูชการเก ภิกฺขู อารพฺภ กเถสิฯ วตฺถุ กาลิงฺคโพธิชาตเก อาวิภวิสฺสติฯ โส ปน อานนฺทตฺเถเรน โรปิตตฺตา ‘‘อานนฺทโพธี’’ติ ชาโตฯ เถเรน หิ เชตวนทฺวารโกฏฺฐเก โพธิสฺส โรปิตภาโว สกลชมฺพุทีเป ปตฺถริฯ