7. เสลาเถรีคาถาวณฺณนา

นตฺถิ นิสฺสรณํ โลเกติอาทิกา เสลาย เถริยา คาถาฯ อยมฺปิ ปุริมพุทฺเธสุ กตาธิการา ตตฺถ ตตฺถ ภเว วิวฏฺฏูปนิสฺสยํ กุสลํ อุปจินนฺตี หํสวตีนคเร กุลเคเห นิพฺพตฺติตฺวา วิญฺญุตํ ปตฺตา มาตาปิตูหิ สมานชาติกสฺส กุลปุตฺตสฺส ทินฺนา, เตน สทฺธิํ พหูนิ วสฺสสตานิ สุขสํวาสํ วสิตฺวา ตสฺมิํ กาลงฺกเต สยมฺปิ อทฺธคตา วโยอนุปฺปตฺตา สํเวคชาตา กิํกุสลคเวสินี กาเลน กาลํ อาราเมน อารามํ วิหาเรน วิหารํ อนุวิจรติ ‘‘สมณพฺราหฺมณานํ สนฺติเก ธมฺมํ โสสฺสามี’’ติฯ สา เอกทิวสํ สตฺถุ โพธิรุกฺขํ อุปสงฺกมิตฺวา ‘‘ยทิ พุทฺโธ ภควา อสโม อสมสโม อปฺปฏิปุคฺคโล, ทสฺเสตุ เม อยํ โพธิ ปาฏิหาริย’’นฺติ นิสีทิฯ ตสฺสา ตถา จิตฺตุปฺปาทสมนนฺตรเมว โพธิ ปชฺชลิ, สพฺพโสวณฺณมยา สาขา อุฏฺฐหิํสุ, สพฺพา ทิสา วิโรจิํสุฯ สา ตํ ปาฏิหาริยํ ทิสฺวา ปสนฺนมานสา ครุจิตฺตีการํ อุปฏฺฐเปตฺวา สิรสิ อญฺชลิํ ปคฺคยฺห สตฺตรตฺตินฺทิวํ ตตฺเถว นิสีทิฯ สตฺตเม ทิวเส อุฬารํ ปูชาสกฺการํ อกาสิฯ สา เตน ปุญฺญกมฺเมน เทวมนุสฺเสสุ สํสรนฺตี อิมสฺมิํ พุทฺธุปฺปาเท อาฬวีรฏฺเฐ อาฬวิกสฺส รญฺโญ ธีตา หุตฺวา นิพฺพตฺติฯ เสลาติสฺสา นามํ อโหสิฯ อาฬวิกสฺส ปน รญฺโญ ธีตาติ กตฺวา อาฬวิกาติปิ นํ โวหรนฺติฯ สา วิญฺญุตํ ปตฺตา สตฺถริ อาฬวกํ ทเมตฺวา ตสฺส หตฺเถ ปตฺตจีวรํ ทตฺวา เตน สทฺธิํ อาฬวีนครํ อุปคเต ทาริกา หุตฺวา รญฺญา สทฺธิํ สตฺถุ สนฺติกํ อุปคนฺตฺวา ธมฺมํ สุตฺวา ปฏิลทฺธสทฺธา อุปาสิกา อโหสิฯ สา อปรภาเค สญฺชาตสํเวคา ภิกฺขุนีสุ ปพฺพชิตฺวา กตปุพฺพกิจฺจา วิปสฺสนํ ปฏฺฐเปตฺวา สงฺขาเร สมฺมสนฺตี อุปนิสฺสยสมฺปนฺนตฺตา ปริปกฺกญาณา นจิรสฺเสว อรหตฺตํ ปาปุณิฯ เตน วุตฺตํ อปทาเน (อป. เถรี 2.2.61-85) –

‘‘นคเร หํสวติยา, จาริกี อาสหํ ตทา;

อาราเมน จ อารามํ, จรามิ กุสลตฺถิกาฯ

‘‘กาฬปกฺขมฺหิ ทิวเส, อทฺทสํ โพธิมุตฺตมํ;

ตตฺถ จิตฺตํ ปสาเทตฺวา, โพธิมูเล นิสีทหํฯ