‘‘อวจาสิํ ตทา เตสํ, มา เภถ นตฺถิ โว ภยํ;

วิสฏฺฐา โหถ สพฺเพปิ, อุปฺปาโทยํ สุวตฺถิโกฯ

‘‘อฏฺฐเหตูหิ สมฺผุสฺส, วสุธายํ ปกมฺปติ;

ตถา นิมิตฺตา ทิสฺสนฺติ, โอภาโส วิปุโล มหาฯ

‘‘อสํสยํ พุทฺธเสฏฺโฐ, อุปฺปชฺชิสฺสติ จกฺขุมา;

สญฺญาเปตฺวาน ชนตํ, ปญฺจสีเล กเถสหํฯ

‘‘สุตฺวาน ปญฺจสีลานิ, พุทฺธุปฺปาทญฺจ ทุลฺลภํ;

อุพฺเพคชาตา สุมนา, ตุฏฺฐหฏฺฐา อหํสุ เตฯ

‘‘ทฺเวนวุเต อิโต กปฺเป, ยํ นิมิตฺตํ วิยากริํ;

ทุคฺคติํ นาภิชานามิ, พฺยากรณสฺสิทํ ผลํฯ

‘‘กิเลสา ฌาปิตา มยฺหํ…เป.… กตํ พุทฺธสฺส สาสน’’นฺติฯ

วารณตฺเถรคาถาวณฺณนา นิฏฺฐิตาฯ

8. วสฺสิกตฺเถรคาถาวณฺณนา

เอโกปิ สทฺโธ เมธาวีติ อายสฺมโต วสฺสิกตฺเถรสฺส คาถาฯ กา อุปฺปตฺติ? อยมฺปิ ปุริมพุทฺเธสุ กตาธิกาโร ตตฺถ ตตฺถ ภเว ปุญฺญานิ กโรนฺโต อตฺถทสฺสิสฺส ภควโต กาเล กุลเคเห นิพฺพตฺติตฺวา วิญฺญุตํ ปตฺโต เอกทิวสํ สตฺถารํ ทิสฺวา ปสนฺนจิตฺโต ปิลกฺขผลานิ อทาสิฯ โส เตน ปุญฺญกมฺเมน เทวมนุสฺเสสุ สํสรนฺโต อิมสฺมิํ พุทฺธุปฺปาเท โกสลรฏฺเฐ พฺราหฺมณกุเล นิพฺพตฺติตฺวา วสฺสิโกติ ลทฺธนาโม วยปฺปตฺโต สตฺถุ ยมกปาฏิหาริยํ ทิสฺวา ปฏิลทฺธสทฺโธ ปพฺพชิตฺวา สมณธมฺมํ กโรนฺโต อาพาธิโก อโหสิฯ อถ นํ ญาตกา เวชฺชปริทิฏฺเฐน เภสชฺชวิธินา อุปฏฺฐหิตฺวา อโรคมกํสุฯ โส ตมฺหา อาพาธา วุฏฺฐิโต สํเวคชาโต ภาวนํ อุสฺสุกฺกาเปตฺวา ฉฬภิญฺโญ อโหสิฯ เตน วุตฺตํ อปทาเน (อป. เถร 2.47.40-44) –