‘‘ตนฺตฺยาภินนฺทามเส สฺวาคตญฺจ เต,

ธมฺเมน จ ตฺวํ ยสสา วิโรจสิ;

พุทฺเธ จ ธมฺเม จ ปสนฺนมานเส,

สงฺเฆ จ เอกนฺตคเต อสํสเย;

อขณฺฑสิกฺขาปเท อาคตปฺผเล,

สมฺโพธิธมฺเม นิยเต อนามเย’’ติฯ – อาห;

[156] ตตฺถ ตนฺตฺยาภินนฺทามเสติ ตํ เต ทุวิธมฺปิ สมฺปตฺติํ อภินนฺทาม อนุโมทามฯ สฺวาคตญฺจ เตติ ตุยฺหญฺจ อิธาคมนํ สฺวาคตํ, อมฺหากํ ปีติโสมนสฺสสํวทฺธนเมวฯ เสสํ วุตฺตนยเมวาติฯ

ตํ ปน ปวตฺติํ สกฺโก เทวราชา อายสฺมโต มหาโมคฺคลฺลานตฺเถรสฺส กเถสิ, เถโร ภควโต นิเวเทสิฯ ภควา ตมตฺถํ อฏฺฐุปฺปตฺติํ กตฺวา สมฺปตฺตปริสาย ธมฺมํ เทเสสิฯ สา เทสนา สเทวกสฺส โลกสฺส สาตฺถิกา ชาตาติฯ

เกสการีวิมานวณฺณนา นิฏฺฐิตาฯ

อิติ ปรมตฺถทีปนิยา ขุทฺทก-อฏฺฐกถาย วิมานวตฺถุสฺมิํ

สตฺตรสวตฺถุปฏิมณฺฑิตสฺส ปฐมสฺส ปีฐวคฺคสฺส

อตฺถวณฺณนา นิฏฺฐิตาฯ

2. จิตฺตลตาวคฺโค