2. นนฺทนวิมานวณฺณนา

ยถา วนํ นนฺทนํ ปภาสตีติ นนฺทนวิมานํฯ ตสฺส กา อุปฺปตฺติ? ภควา สาวตฺถิยํ วิหรติ เชตวเนฯ เตน สมเยน สาวตฺถิยํ อญฺญตโร อุปาสโกติอาทิ สพฺพํ อนนฺตรวิมานสทิสํฯ อยํ ปน ทารปริคฺคหํ กตฺวา มาตาปิตโร โปเสสีติ อยเมว วิเสโสฯ

[1120]

ยถา วนํ นนฺทนํ ปภาสติ, อุยฺยานเสฏฺฐํ ติทสานมุตฺตมํ;

ตถูปมํ ตุยฺหมิทํ วิมานํ, โอภาสยํ ติฏฺฐติ อนฺตลิกฺเขฯ

[1121]

‘‘เทวิทฺธิปตฺโตสิ มหานุภาโว…เป.…วณฺโณ จ เต สพฺพทิสา ปภาสตีติฯ

[1122]

‘‘โส เทวปุตฺโต อตฺตมโน…เป.… ยสฺส กมฺมสฺสิทํ ผลํ’’ฯ

[1123]

‘‘อหํ มนุสฺเสสุ มนุสฺสภูโต, ทลิทฺโท อตาโณ กปโณ กมฺมกโร อโหสิํ;

ชิณฺเณ จ มาตาปิตโร อภาริํ, ปิยา จ เม สีลวนฺโต อเหสุํ;

อนฺนญฺจ ปานญฺจ ปสนฺนจิตฺโต, สกฺกจฺจ ทานํ วิปุลํ อทาสิํฯ

[1124]

‘‘เตน เมตาทิโส วณฺโณ…เป.…วณฺโณ จ เม สพฺพทิสา ปภาสตี’’ติฯ –

คาถาหิ พฺยากาสิฯ ตตฺถ คาถาสุปิ อปุพฺพํ นตฺถิฯ

นนฺทนวิมานวณฺณนา นิฏฺฐิตาฯ