2. ทุติยอคาริยวิมานวณฺณนา

ยถา วนํ จิตฺตลตนฺติ ทุติยอคาริยวิมานํฯ เอตฺถาปิ อฏฺฐุปฺปตฺติ อนนฺตรสทิสาวฯ

[1054]

‘‘ยถา วนํ จิตฺตลตํ ปภาสติ, อุยฺยานเสฏฺฐํ ติทสานมุตฺตมํ;

ตถูปมํ ตุยฺหมิทํ วิมานํ, โอภาสยํ ติฏฺฐติ อนฺตลิกฺเขฯ

[1055]

‘‘เทวิทฺธิปตฺโตสิ มหานุภาโว,

มนุสฺสภูโต กิมกาสิ ปุญฺญํ;

เกนาสิ เอวํ ชลิตานุภาโว,

วณฺโณ จ เต สพฺพทิสา ปภาสตี’’ติฯ – ปุจฺฉิ;

[1056]

‘‘โส เทวปุตฺโต อตฺตมโน…เป.… ยสฺส กมฺมสฺสิทํ ผลํ’’ฯ

[1057]

‘‘อหญฺจ ภริยา จ มนุสฺสโลเก, โอปานภูตา ฆรมาวสิมฺห;

อนฺนญฺจ ปานญฺจ ปสนฺนจิตฺตา, สกฺกจฺจ ทานํ วิปุลํ อทมฺหฯ

[1058]

‘‘เตน เมตาทิโส วณฺโณ…เป.…

วณฺโณ จ เม สพฺพทิสา ปภาสตี’’ติฯ –

อตฺตโน สมฺปตฺติํ พฺยากาสิฯ คาถาสุปิ อปุพฺพํ นตฺถิฯ

ทุติยอคาริยวิมานวณฺณนา นิฏฺฐิตาฯ