‘‘อตฺถาย วต เม ภิกฺขุ, อรญฺญา คามมาคโต;

ตตฺถ จิตฺตํ ปสาเทตฺวา, ตาวติํสูปโค อหํฯ

[942] ‘‘เตน เมตาทิโส วณฺโณ…เป.… วณฺโณ จ เม สพฺพทิสา ปภาสตี’’ติฯ

ทุติยกรณียวิมานวณฺณนา นิฏฺฐิตาฯ

8. ปฐมสูจิวิมานวณฺณนา

อุจฺจมิทํ มณิถูณํ วิมานนฺติ สูจิวิมานํฯ ตสฺส กา อุปฺปตฺติ? ภควา ราชคเห วิหรติ เวฬุวเนฯ เตน สมเยน อายสฺมโต สาริปุตฺตสฺส จีวรกมฺมํ กาตพฺพํ โหติ, อตฺโถ จ โหติ สูจิยาฯ โส ราชคเห ปิณฺฑาย จรนฺโต กมฺมารสฺส เคหทฺวาเร อฏฺฐาสิฯ ตํ ทิสฺวา กมฺมาโร อาห ‘‘เกน, ภนฺเต, อตฺโถ’’ติ? ‘‘จีวรกมฺมํ กาตพฺพํ อตฺถิ, สูจิยา อตฺโถ’’ติฯ กมฺมาโร ปสนฺนมานโส กตปริโยสิตา ทฺเว สูจิโย ทตฺวา ‘‘ปุนปิ, ภนฺเต, สูจิยา อตฺเถ สติ มม อาจิกฺเขยฺยาถา’’ติ วตฺวา ปญฺจปติฏฺฐิเตน วนฺทิฯ เถโร ตสฺส อนุโมทนํ กตฺวา ปกฺกามิฯ โส อปรภาเค กาลํ กตฺวา ตาวติํเสสุ อุปฺปชฺชิฯ อถ อายสฺมา มหาโมคฺคลฺลาโน เทวจาริกํ จรนฺโต ตํ เทวปุตฺตํ อิมาหิ คาถาหิ ปุจฺฉิ –

[944]

‘‘อุจฺจมิทํ มณิถูณํ วิมานํ…เป.…

วณฺโณ จ เต สพฺพทิสา ปภาสตี’’ติฯ

[948] ‘‘โส เทวปุตฺโต อตฺตมโน…เป.… ยสฺส กมฺมสฺสิทํ ผลํ’’ฯ

[949]

‘‘ยํ ททาติ น ตํ โหติ, ยญฺเจว ทชฺชา ตญฺเจว เสยฺโย;

สูจิ ทินฺนา สูจิเมว เสยฺโยฯ

[950]

‘‘เตน เมตาทิโส วณฺโณ…เป.…

วณฺโณ จ เม สพฺพทิสา ปภาสตี’’ติฯ