พระอภิธรรมปิฎก ธัมมานุโลมปัจจนียะ [ติกปัฏฐาน] 11.เสกขติกะ 1.ปฏิจจวาร
สภาวธรรมที่ไม่เป็นของอเสขบุคคลอาศัยสภาวธรรมที่เป็นของเสขบุคคลเกิดขึ้น
เพราะเหตุปัจจัย
สภาวธรรมที่มิใช่ไม่เป็นของเสขบุคคลและอเสขบุคคลอาศัยสภาวธรรมที่เป็น
ของเสขบุคคลเกิดขึ้นเพราะเหตุปัจจัย
สภาวธรรมที่ไม่เป็นของอเสขบุคคลและที่มิใช่ไม่เป็นของเสขบุคคลอเสขบุคคล
อาศัยสภาวธรรมที่เป็นของเสขบุคคลเกิดขึ้นเพราะเหตุปัจจัย
สภาวธรรมที่ไม่เป็นของเสขบุคคลและที่ไม่เป็นของอเสขบุคคลอาศัยสภาวธรรม
ที่เป็นของเสขบุคคลเกิดขึ้นเพราะเหตุปัจจัย (5)
สภาวธรรมที่ไม่เป็นของอเสขบุคคลอาศัยสภาวธรรมที่เป็นของอเสขบุคคลเกิดขึ้น
เพราะเหตุปัจจัย
สภาวธรรมที่ไม่เป็นของเสขบุคคลอาศัยสภาวธรรมที่เป็นของอเสขบุคคลเกิดขึ้น
เพราะเหตุปัจจัย
สภาวธรรมที่มิใช่ไม่เป็นของเสขบุคคลและอเสขบุคคลอาศัยสภาวธรรมที่เป็นของ
อเสขบุคคลเกิดขึ้นเพราะเหตุปัจจัย
สภาวธรรมที่ไม่เป็นของเสขบุคคลและที่มิใช่ไม่เป็นของเสขบุคคลอเสขบุคคล
อาศัยสภาวธรรมที่เป็นของอเสขบุคคลเกิดขึ้นเพราะเหตุปัจจัย
สภาวธรรมที่ไม่เป็นของเสขบุคคลและที่ไม่เป็นของอเสขบุคคลอาศัยสภาวธรรม
ที่เป็นของอเสขบุคคลเกิดขึ้นเพราะเหตุปัจจัย (5)
สภาวธรรมที่ไม่เป็นของเสขบุคคลอาศัยสภาวธรรมที่ไม่เป็นของเสขบุคคลและ
อเสขบุคคลเกิดขึ้นเพราะเหตุปัจจัย
สภาวธรรมที่ไม่เป็นของอเสขบุคคลอาศัยสภาวธรรมที่ไม่เป็นของเสขบุคคลและ
อเสขบุคคลเกิดขึ้นเพราะเหตุปัจจัย
สภาวธรรมที่ไม่เป็นของเสขบุคคลและอเสขบุคคลอาศัยสภาวธรรมที่ไม่เป็น
ของเสขบุคคลและอเสขบุคคลเกิดขึ้นเพราะเหตุปัจจัย (3)
สภาวธรรมที่ไม่เป็นของเสขบุคคลอาศัยสภาวธรรมที่เป็นของเสขบุคคลและที่ไม่
เป็นของเสขบุคคลอเสขบุคคลเกิดขึ้นเพราะเหตุปัจจัย
