พระอภิธรรมปิฎก ธัมมานุโลม [ติกติกปัฏฐาน] 1. กุสลติกะ 14. มิจฉัตตนิยตติกะ
สภาวธรรมที่เป็นอัพยากฤตซึ่งไม่แน่นอนโดยอาการทั้งสองนั้นอาศัยสภาวธรรม
ที่เป็นอัพยากฤตซึ่งไม่แน่นอนโดยอาการทั้งสองนั้นเกิดขึ้นเพราะเหตุปัจจัย (1)
สภาวธรรมที่เป็นอัพยากฤตซึ่งไม่แน่นอนโดยอาการทั้งสองนั้นอาศัยสภาวธรรม
ที่เป็นกุศลและที่เป็นอัพยากฤตซึ่งไม่แน่นอนโดยอาการทั้งสองนั้นเกิดขึ้นเพราะ
เหตุปัจจัย (1)
สภาวธรรมที่เป็นอัพยากฤตซึ่งไม่แน่นอนโดยอาการทั้งสองนั้นอาศัยสภาวธรรม
ที่เป็นอกุศลและที่เป็นอัพยากฤตซึ่งไม่แน่นอนโดยอาการทั้งสองนั้นเกิดขึ้นเพราะ
เหตุปัจจัย (1) (ย่อ)
เหตุปัจจัย มี 9 วาระ
อารัมมณปัจจัย มี 3 วาระ ฯลฯ
วิปากปัจจัย มี 1 วาระ ฯลฯ
อวิคตปัจจัย มี 9 วาระ
(ย่อ สหชาตวาร ฯลฯ สัมปยุตตวารเหมือนกับปฏิจจวาร)
[66] สภาวธรรมที่เป็นกุศลซึ่งไม่แน่นอนโดยอาการทั้งสองนั้นเป็นปัจจัยแก่
สภาวธรรมที่เป็นกุศลซึ่งไม่แน่นอนโดยอาการทั้งสองนั้นโดยเหตุปัจจัย มี 3 วาระ
สภาวธรรมที่เป็นอกุศลซึ่งไม่แน่นอนโดยอาการทั้งสองนั้นเป็นปัจจัยแก่สภาวธรรม
ที่เป็นอกุศลซึ่งไม่แน่นอนโดยอาการทั้งสองนั้นโดยเหตุปัจจัย มี 3 วาระ
สภาวธรรมที่เป็นอัพยากฤตซึ่งไม่แน่นอนโดยอาการทั้งสองนั้นเป็นปัจจัยแก่
สภาวธรรมที่เป็นอัพยากฤตซึ่งไม่แน่นอนโดยอาการทั้งสองนั้นโดยเหตุปัจจัย (1) (ย่อ)
เหตุปัจจัย มี 7 วาระ
อารัมมณปัจจัย มี 9 วาระ
อธิปติปัจจัย มี 10 วาระ ฯลฯ
อวิคตปัจจัย มี 13 วาระ
(ย่อ พึงขยายให้พิสดารเหมือนปัญหาวารในกุสลติกะ)
