พระอภิธรรมปิฎก ธัมมานุโลม [ติกทุกปัฏฐาน] 16. มัคคารัมมณติกะ 1. เหตุทุกะ
สภาวธรรมที่มีมรรคเป็นอธิบดีซึ่งไม่เป็นเหตุอาศัยสภาวธรรมที่มีมรรคเป็น
อธิบดีซึ่งไม่เป็นเหตุเกิดขึ้นเพราะเหตุปัจจัย
สภาวธรรมที่มีมรรคเป็นอารมณ์ซึ่งไม่เป็นเหตุอาศัยสภาวธรรมที่มีมรรคเป็น
อธิบดีซึ่งไม่เป็นเหตุเกิดขึ้นเพราะเหตุปัจจัย
สภาวธรรมที่มีมรรคเป็นเหตุซึ่งไม่เป็นเหตุอาศัยสภาวธรรมที่มีมรรคเป็น
อธิบดีซึ่งไม่เป็นเหตุเกิดขึ้นเพราะเหตุปัจจัย
สภาวธรรมที่มีมรรคเป็นอารมณ์และที่มีมรรคเป็นอธิบดีซึ่งไม่เป็นเหตุอาศัย
สภาวธรรมที่มีมรรคเป็นอธิบดีซึ่งไม่เป็นเหตุเกิดขึ้นเพราะเหตุปัจจัย
สภาวธรรมที่มีมรรคเป็นเหตุและที่มีมรรคเป็นอธิบดีซึ่งไม่เป็นเหตุอาศัย
สภาวธรรมที่มีมรรคเป็นอธิบดีซึ่งไม่เป็นเหตุเกิดขึ้นเพราะเหตุปัจจัย (5)
สภาวธรรมที่มีมรรคเป็นอารมณ์ซึ่งไม่เป็นเหตุอาศัยสภาวธรรมที่มีมรรคเป็น
อารมณ์และที่มีมรรคเป็นอธิบดีซึ่งไม่เป็นเหตุเกิดขึ้นเพราะเหตุปัจจัย
สภาวธรรมที่มีมรรคเป็นอธิบดีซึ่งไม่เป็นเหตุอาศัยสภาวธรรมที่มีมรรคเป็น
อารมณ์และที่มีมรรคเป็นอธิบดีซึ่งไม่เป็นเหตุเกิดขึ้นเพราะเหตุปัจจัย
สภาวธรรมที่มีมรรคเป็นอารมณ์และที่มีมรรคเป็นอธิบดีซึ่งไม่เป็นเหตุอาศัย
สภาวธรรมที่มีมรรคเป็นอารมณ์และที่มีมรรคเป็นอธิบดีซึ่งไม่เป็นเหตุเกิดขึ้นเพราะ
เหตุปัจจัย (3)
สภาวธรรมที่มีมรรคเป็นเหตุซึ่งไม่เป็นเหตุอาศัยสภาวธรรมที่มีมรรคเป็นเหตุ
และที่มีมรรคเป็นอธิบดีซึ่งไม่เป็นเหตุเกิดขึ้นเพราะเหตุปัจจัย
สภาวธรรมที่มีมรรคเป็นอธิบดีซึ่งไม่เป็นเหตุอาศัยสภาวธรรมที่มีมรรคเป็น
เหตุและที่มีมรรคเป็นอธิบดีซึ่งไม่เป็นเหตุเกิดขึ้นเพราะเหตุปัจจัย
สภาวธรรมที่มีมรรคเป็นเหตุและที่มีมรรคเป็นอธิบดีซึ่งไม่เป็นเหตุอาศัย
สภาวธรรมที่มีมรรคเป็นเหตุและที่มีมรรคเป็นอธิบดีซึ่งไม่เป็นเหตุเกิดขึ้นเพราะ
เหตุปัจจัย (3) (ย่อ)
