เมนู

พระอภิธรรมปิฎก ธัมมานุโลม [ติกทุกปัฏฐาน] 11. เสกขติกะ 1. เหตุทุกะ
สภาวธรรมที่เป็นของเสขบุคคลซึ่งเป็นเหตุเป็นปัจจัยแก่สภาวธรรมที่ไม่เป็น
ของเสขบุคคลและอเสขบุคคลซึ่งเป็นเหตุโดยอธิปติปัจจัย (2)
สภาวธรรมที่เป็นของอเสขบุคคลซึ่งเป็นเหตุเป็นปัจจัยแก่สภาวธรรมที่เป็นของ
อเสขบุคคลซึ่งเป็นเหตุโดยอธิปติปัจจัย
สภาวธรรมที่เป็นของอเสขบุคคลซึ่งเป็นเหตุเป็นปัจจัยแก่สภาวธรรมที่ไม่เป็นของ
เสขบุคคลและอเสขบุคคลซึ่งเป็นเหตุโดยอธิปติปัจจัย (2)
สภาวธรรมที่ไม่เป็นของเสขบุคคลและอเสขบุคคลซึ่งเป็นเหตุเป็นปัจจัยแก่
สภาวธรรมที่ไม่เป็นของเสขบุคคลและอเสขบุคคลซึ่งเป็นเหตุโดยอธิปติปัจจัย (1)
[151] สภาวธรรมที่เป็นของเสขบุคคลซึ่งเป็นเหตุเป็นปัจจัยแก่สภาวธรรมที่
เป็นของเสขบุคคลซึ่งเป็นเหตุโดยอนันตรปัจจัย
สภาวธรรมที่เป็นของเสขบุคคลซึ่งเป็นเหตุเป็นปัจจัยแก่สภาวธรรมที่เป็นของ
อเสขบุคคลซึ่งเป็นเหตุโดยอนันตรปัจจัย
สภาวธรรมที่เป็นของเสขบุคคลซึ่งเป็นเหตุเป็นปัจจัยแก่สภาวธรรมที่ไม่เป็น
ของเสขบุคคลและอเสขบุคคลซึ่งเป็นเหตุโดยอนันตรปัจจัย (3)
สภาวธรรมที่เป็นของอเสขบุคคลซึ่งเป็นเหตุเป็นปัจจัยแก่สภาวธรรมที่เป็นของ
อเสขบุคคลซึ่งเป็นเหตุโดยอนันตรปัจจัย
สภาวธรรมที่เป็นของอเสขบุคคลซึ่งเป็นเหตุเป็นปัจจัยแก่สภาวธรรมที่ไม่เป็น
ของเสขบุคคลและอเสขบุคคลซึ่งเป็นเหตุโดยอนันตรปัจจัย (2)
สภาวธรรมที่ไม่เป็นของเสขบุคคลและอเสขบุคคลซึ่งเป็นเหตุเป็นปัจจัยแก่
สภาวธรรมที่ไม่เป็นของเสขบุคคลและอเสขบุคคลซึ่งเป็นเหตุโดยอนันตรปัจจัย
สภาวธรรมที่ไม่เป็นของเสขบุคคลและอเสขบุคคลซึ่งเป็นเหตุเป็นปัจจัยแก่
สภาวธรรมที่เป็นของเสขบุคคลซึ่งเป็นเหตุโดยอนันตรปัจจัย
สภาวธรรมที่ไม่เป็นของเสขบุคคลและอเสขบุคคลซึ่งเป็นเหตุเป็นปัจจัยแก่
สภาวธรรมที่เป็นของอเสขบุคคลซึ่งเป็นเหตุโดยอนันตรปัจจัย (3) (ย่อ)


{ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : 44 หน้า :548 }