พระอภิธรรมปิฎก ธัมมานุโลม [ติกปัฏฐาน] 20. อัชฌัตตติกะ 7. ปัญหาวาร
2. ปัจจนียุทธาร
[51] สภาวธรรมที่เป็นภายในตนเป็นปัจจัยแก่สภาวธรรมที่เป็นภายในตนโดย
อารัมมณปัจจัย สหชาตปัจจัย อุปนิสสยปัจจัย ปุเรชาตปัจจัย ปัจฉาชาตปัจจัย
กัมมปัจจัย อาหารปัจจัย และอินทรียปัจจัย (1)
สภาวธรรมที่เป็นภายในตนเป็นปัจจัยแก่สภาวธรรมที่เป็นภายนอกตนโดย
อารัมมณปัจจัย อุปนิสสยปัจจัย ปุเรชาตปัจจัย และอาหารปัจจัย (2)
[52] สภาวธรรมที่เป็นภายนอกตนเป็นปัจจัยแก่สภาวธรรมที่เป็นภายนอกตน
โดยอารัมมณปัจจัย สหชาตปัจจัย อุปนิสสยปัจจัย ปุเรชาตปัจจัย ปัจฉาชาตปัจจัย
กัมมปัจจัย อาหารปัจจัย และอินทรียปัจจัย (1)
สภาวธรรมที่เป็นภายนอกตนเป็นปัจจัยแก่สภาวธรรมที่เป็นภายในตนโดย
อารัมมณปัจจัย อุปนิสสยปัจจัย ปุเรชาตปัจจัย และอาหารปัจจัย (2)
[53] สภาวธรรมที่เป็นภายในตนและสภาวธรรมที่เป็นภายนอกตนเป็นปัจจัย
แก่สภาวธรรมที่เป็นภายในตน มี 2 อย่าง คือ ปุเรชาตะและอาหาระ (1)
สภาวธรรมที่เป็นภายในตนและสภาวธรรมที่เป็นภายนอกตนเป็นปัจจัยแก่
สภาวธรรมที่เป็นภายนอกตน มี 2 อย่าง คือ ปุเรชาตะและอาหาระ (2)
2. ปัจจยปัจจนียะ 2. สังขยาวาร
[54] นเหตุปัจจัย มี 6 วาระ
นอารัมมณปัจจัย มี 6 วาระ
นอธิปติปัจจัย มี 6 วาระ
(ย่อ ทุกปัจจัยพึงเพิ่มปัจจัยละ 6 วาระ)
นวิปปยุตตปัจจัย มี 6 วาระ
โนอัตถิปัจจัย มี 4 วาระ
โนนัตถิปัจจัย มี 6 วาระ
โนวิคตปัจจัย มี 6 วาระ
โนอวิคตปัจจัย มี 4 วาระ (พึงนับอย่างนี้)
ปัจจนียะ จบ
