พระอภิธรรมปิฎก กถาวัตถุ [21. เอกวีสติมวรรค] 2. อวิวิตตกถา (201)
สก. คำสอนที่เนื่องด้วยอาสวะ ฯลฯ เนื่องด้วยสังกิเลสในกาลก่อน ใน
ภายหลังดัดแปลงไม่ให้เนื่องด้วยสังกิเลสได้ใช่ไหม
ปร. ไม่ควรกล่าวอย่างนั้น ฯลฯ
สาสนกถา จบ
2. อวิวิตตกถา (201)
ว่าด้วยผู้ไม่สงัด
[879] สก. ปุถุชนไม่สงัดจากสภาวธรรมที่เป็นไปในธาตุ 31 ใช่ไหม
ปร.2 ใช่3
สก. ปุถุชนไม่สงัดจากผัสสะที่เป็นไปในธาตุ 3 ฯลฯ เวทนาที่เป็นไปในธาตุ 3
ฯลฯ สัญญาที่เป็นไปในธาตุ 3 ฯลฯ เจตนาที่เป็นไปในธาตุ 3 ฯลฯ จิต
ที่เป็นไปในธาตุ 3 ฯลฯ สัทธาที่เป็นไปในธาตุ 3 ฯลฯ วิริยะที่เป็นไปในธาตุ 3
ฯลฯ สติที่เป็นไปในธาตุ 3 ฯลฯ สมาธิที่เป็นไปในธาตุ 3 ฯลฯ ปัญญาที่เป็นไป
ในธาตุ 3 ใช่ไหม
ปร. ไม่ควรกล่าวอย่างนั้น ฯลฯ
สก. ปุถุชนไม่สงัดจากกรรมที่เป็นไปในธาตุ 3 ใช่ไหม
ปร. ใช่
สก. ในขณะที่ถวายจีวร ปุถุชนเข้าปฐมฌานอยู่ ฯลฯ เข้าอากาสานัญ-
จายตนฌานอยู่ใช่ไหม
ปร. ไม่ควรกล่าวอย่างนั้น ฯลฯ
เชิงอรรถ :
1 สภาวธรรมที่เป็นไปในธาตุ 3 หมายถึงสภาวธรรมที่เป็นกามาวจร รูปาวจร และอรูปาวจร (อภิ.ปญฺจ.อ.
679/315)
2 ปร. หมายถึงภิกษุในนิกายอุตตราปถกะบางพวก (อภิ.ปญฺจ.อ. 879/315)
3 เพราะมีความเห็นว่า ปุถุชนผู้ยังละสภาวธรรมที่เป็นไปในภูมิ 3 ไม่ได้ ชื่อว่ามีสภาวธรรม 3 ประการนี้
ได้พร้อมกัน ในขณะเดียวกัน ซึ่งต่างกับความเห็นของสกวาทีที่เห็นว่า ปุถุชนไม่สามารถมีสภาวธรรม 3
ประการได้พร้อมกัน ในขณะเดียวกัน (อภิ.ปญฺจ.อ. 879/315)
