พระอภิธรรมปิฎก กถาวัตถุ [20. วีสติมวรรค] รวมกถาที่มีในวรรค
รวมกถาที่มีในวรรคนี้ คือ
1. อสัญจิจจกถา 2. ญาณกถา
3. นิรยปาลกถา 4. ติรัจฉานกถา
5. มัคคกถา 6. ญาณกถา
จตุตถปัณณาสก์ จบ
รวมวรรคที่มีในจตุตถปัณณาสก์นี้ คือ
วรรคที่ 16 เริ่มด้วยนิคคหกถา
วรรคที่ 17 เริ่มด้วยอัตถิอรหโตปุญญูปจโยติกถา
วรรคที่ 18 เริ่มด้วยมนุสสโลกกถา
วรรคที่ 19 เริ่มด้วยกิเลสชหนกถา
วรรคที่ 20 เริ่มด้วยอสัญจิจจกถา
พระอภิธรรมปิฎก กถาวัตถุ [21. เอกวีสติมวรรค] 1. สาสนกถา (200)
21. เอกวีสติมวรรค
1. สาสนกถา (200)
ว่าด้วยหลักคำสอน
[878] สก. คำสอน1 ดัดแปลงใหม่ได้ใช่ไหม
ปร.2 ใช่3
สก. สติปัฏฐานดัดแปลงใหม่ได้ใช่ไหม
ปร. ไม่ควรกล่าวอย่างนั้น ฯลฯ
สก. คำสอนดัดแปลงใหม่ได้ใช่ไหม
ปร. ใช่
สก. สัมมัปปธาน ฯลฯ อิทธิบาท ฯลฯ อินทรีย์ ฯลฯ พละ ฯลฯ โพชฌงค์
ดัดแปลงใหม่ใช่ไหม
ปร. ไม่ควรกล่าวอย่างนั้น ฯลฯ
สก. คำสอนที่เป็นอกุศลในกาลก่อน ในภายหลังดัดแปลงให้เป็นกุศลได้ใช่ไหม
ปร. ไม่ควรกล่าวอย่างนั้น ฯลฯ
สก. คำสอนที่เนื่องด้วยอาสวะ ฯลฯ เนื่องด้วยสังโยชน์ ฯลฯ เนื่องด้วยคันถะ
ฯลฯ เนื่องด้วยโอฆะ ฯลฯ เนื่องด้วยโยคะ ฯลฯ เนื่องด้วยนิวรณ์ ฯลฯ เนื่อง
ด้วยปรามาส ฯลฯ เนื่องด้วยอุปาทาน ฯลฯ เนื่องด้วยสังกิเลสในกาลก่อน ใน
ภายหลังดัดแปลงไม่ให้เนื่องด้วยสังกิเลสได้ใช่ไหม
ปร. ไม่ควรกล่าวอย่างนั้น ฯลฯ
เชิงอรรถ :
1 คำสอน หมายถึงหลักคำสอนของพระตถาคต (อภิ.ปญฺจ.อ. 878/314)
2 ปร. หมายถึงภิกษุในนิกายอุตตราปถกะบางพวก (อภิ.ปญฺจ.อ. 878/314)
3 เพราะมีความเห็นว่า การทำสังคายนาก็คือการปรับปรุงคำสอนใหม่ ซึ่งต่างกับความเห็นของสกวาทีที่เห็น
ว่า การทำสังคายนามิใช่การปรับปรุงคำสอนใหม่ แต่เป็นการรวบรวมและจัดหมวดหมู่คำสอนเดิม
เพราะคำสอนเดิมของพระพุทธเจ้าไม่มีใครสามารถปรับปรุงเปลี่ยนแปลงได้ (อภิ.ปญฺจ.อ. 878/314)
