พระอภิธรรมปิฎก กถาวัตถุ [17. สัตตรสมวรรค] 9. นวัตตัพพังสังฆัสสทินนังมหัปผลันติกถา (174)
สก. หากน้ำปานะพระผู้มีพระภาคตรัสไว้ 8 อย่าง คือ น้ำมะม่วง น้ำลูกหว้า
น้ำกล้วยมีเมล็ด น้ำกล้วยไม่มีเมล็ด น้ำมะซาง น้ำลูกจันทน์ น้ำเหง้าบัว น้ำมะปราง
ดังนั้น ท่านจึงควรยอมรับว่า พระสงฆ์ฉัน ดื่ม เคี้ยว ลิ้มได้
[796] ปร. พระสงฆ์ฉัน ดื่ม เคี้ยว ลิ้มได้ใช่ไหม
สก. ใช่
ปร. มรรคฉัน ดื่ม เคี้ยว ลิ้มได้ ผลก็ฉัน ดื่ม เคี้ยว ลิ้มได้ใช่ไหม
สก. ไม่ควรกล่าวอย่างนั้น ฯลฯ
นวัตตัพพังสังโฆภุญชตีติกถา จบ
9. นวัตตัพพังสังฆัสสทินนังมหัปผลันติกถา (174)
ว่าด้วยไม่ควรยอมรับว่าทานที่ถวายแด่พระสงฆ์มีผลมาก
[797] สก. ท่านไม่ยอมรับว่า ทานที่ถวายแด่พระสงฆ์มีผลมาก ใช่ไหม
ปร.1 ใช่2
สก. พระสงฆ์เป็นผู้ควรแก่ของที่เขานำมาถวาย ควรแก่ของต้อนรับ ควรแก่
ทักษิณา ควรแก่การทำอัญชลี เป็นเนื้อนาบุญอันยอดเยี่ยมของโลกมิใช่หรือ
ปร. ใช่
สก. หากพระสงฆ์เป็นผู้ควรแก่ของที่เขานำมาถวาย ควรแก่ของต้อนรับ ฯลฯ
เป็นเนื้อนาบุญอันยอดเยี่ยมของโลก ดังนั้น ท่านจึงควรยอมรับว่า ทานที่ถวาย
แด่พระสงฆ์มีผลมาก
สก. ท่านไม่ยอมรับว่า ทานที่ถวายแด่พระสงฆ์มีผลมาก ใช่ไหม
ปร. ใช่
เชิงอรรถ :
1ปร. หมายถึงภิกษุในนิกายเวตุลลกะ (อภิ.ปญฺจ.อ. 797/295)
2เพราะมีความเห็นว่า มรรคและผลเท่านั้น ชื่อว่าสงฆ์ บุคคลไม่สามารถที่จะให้หรือรับอะไรจากมรรคและ
ผลเหล่านั้น การให้ทานแก่มรรคและผลจึงไม่เกิดอุปการะอะไร ดังนั้น จึงไม่ควรกล่าวว่า ทานที่บุคคล
ถวายแด่พระสงฆ์มีผลมาก (อภิ.ปญฺจ.อ. 797-798/295)
