พระอภิธรรมปิฎก กถาวัตถุ [16. โสฬสมวรรค] 6. รูปังสเหตุกันติกถา (161)
สก. รูปเป็นเหตุ แต่รับรู้อารมณ์ไม่ได้ ไม่มีความนึกถึง ฯลฯ ไม่มีความ
ตั้งใจใช่ไหม
ปร. ใช่
สก. อโทสะเป็นเหตุ ฯลฯ อโมหะ ฯลฯ โลภะ ฯลฯ โทสะ ฯลฯ
โมหะเป็นเหตุ แต่รับรู้อารมณ์ไม่ได้ ไม่มีความนึกถึง ฯลฯ ไม่มีความตั้งใจใช่ไหม
ปร. ไม่ควรกล่าวอย่างนั้น ฯลฯ
[756] ปร. ท่านไม่ยอมรับว่า รูปเป็นเหตุ ใช่ไหม
สก. ใช่
ปร. มหาภูตรูปเป็นเหตุ โดยเป็นที่อาศัยแห่งอุปาทายรูปมิใช่หรือ
สก. ใช่
ปร. หากมหาภูตรูปเป็นเหตุโดยเป็นที่อาศัยแห่งอุปาทายรูป ดังนั้น ท่าน
จึงควรยอมรับว่า รูปเป็นเหตุ
รูปังเหตูติกถา จบ
6. รูปังสเหตุกันติกถา (161)
ว่าด้วยรูปมีเหตุ
[757] สก. รูปมีเหตุ1ใช่ไหม
ปร.2 ใช่
สก. รูปมีอโลภเหตุใช่ไหม
ปร. ไม่ควรกล่าวอย่างนั้น ฯลฯ
เชิงอรรถ :
1 เหตุ มี 2 อย่าง คือ (1) สัมปยุตตเหตุ (2) ปัจจยเหตุ ในที่นี้ปรวาทีไม่ได้แยกแยะเหตุเป็น 2 อย่าง
แต่ใช้รวม ๆ กัน (อภิ.ปญฺจ.อ. 754-756/286-287)
2 ปร. หมายถึงภิกษุในนิกายอุตตราปถกะ (อภิ.ปญฺจ.อ. 754-756/286-287)
