พระอภิธรรมปิฎก กถาวัตถุ [16. โสฬสมวรรค] 2. ปัคคหกถา (157)
สก. พระสูตรที่พระผู้มีพระภาคตรัสไว้ว่า
บุคคลทำบาปเองก็เศร้าหมองเอง
ไม่ทำบาปเองก็บริสุทธิ์เอง
ความบริสุทธิ์ และไม่บริสุทธิ์เป็นของเฉพาะตน
บุคคลอื่นจะทำคนอื่นให้บริสุทธิ์ไม่ได้1
มีอยู่จริงมิใช่หรือ
ปร. ใช่
สก. ดังนั้น ท่านจึงไม่ควรยอมรับว่า บุคคลอื่นข่มจิตของคนอื่นได้
[744] ปร. ท่านไม่ยอมรับว่า บุคคลอื่นข่มจิตของคนอื่นได้ ใช่ไหม
สก. ใช่
ปร. บุคคลผู้มีกำลังมีอยู่ บุคคลผู้มีอำนาจก็มีอยู่มิใช่หรือ
สก. ใช่
ปร. หากบุคคลผู้มีกำลังมีอยู่ บุคคลผู้มีอำนาจก็มีอยู่ ดังนั้น ท่านจึงควร
ยอมรับว่า บุคคลอื่นข่มจิตของคนอื่นได้
นิคคหกถา จบ
2. ปัคคหกถา (157)
ว่าด้วยการบังคับจิต
[745] สก. บุคคลอื่นบังคับจิตของคนอื่นได้ใช่ไหม
ปร. ใช่
สก. บุคคลอื่นบังคับจิตของคนอื่นว่า อย่ากำหนัด อย่าขัดเคือง อย่าหลง
อย่าเศร้าหมองได้ ใช่ไหม
ปร. ไม่ควรกล่าวอย่างนั้น ฯลฯ
เชิงอรรถ :
1 ดูเทียบ ขุ.ธ. (แปล) 25/165/84