พระอภิธรรมปิฎก กถาวัตถุ [12. ทวาทสมวรรค] รวมกถาที่มีในวรรค
10. สัตตมภวิกกถา (125)
ว่าด้วยบุคคลผู้มีภพที่ 7
[653] ปร.1 ท่านไม่ยอมรับว่า บุคคลผู้มีภพที่ 7 ละทุคติได้ ใช่ไหม
สก. ใช่2
ปร. บุคคลผู้มีภพที่ 7 พึงเกิดในนรก ในกำเนิดดิรัจฉาน ในภูมิแห่งเปรตได้
ใช่ไหม
สก. ไม่ควรกล่าวอย่างนั้น ฯลฯ
ปร. ดังนั้น บุคคลผู้มีภพที่ 7 จึงละทุคติได้
สัตตมภวิกกถา จบ
ทวาทสมวรรค จบ
รวมกถาที่มีในวรรคนี้ คือ
1. สังวโรกัมมันติกถา 2. กัมมกถา
3. สัทโทวิปาโกติกถา 4. สฬายตนกถา
5. สัตตักขัตตุปรมกถา 6. โกลังโกลกถา
7. เอกพีชีกถา 8. ชีวิตาโวโรปนกถา
9. ทุคคติกถา 10. สัตตมภวิกกถา
เชิงอรรถ :
1 ปร. หมายถึงภิกษุในนิกายอุตตราปถกะ (อภิ.ปญฺจ.อ. 653/266)
2 เพราะมีความเห็นว่า พระโสดาบันผู้จะบรรลุอรหัตตผลในภพที่ 7 (พระโสดาบันประเภทสัตตักขัตตุปรมะ)
ยังละตัณหา คือ ยินดี รักใคร่ในสัตว์ดิรัจฉานไม่ได้ (อภิ.ปญฺจ.อ. 653/266)
พระอภิธรรมปิฎก กถาวัตถุ [13. เตรสมวรรค] 1. กัปปัฏฐกถา (126)
13. เตรสมวรรค
1. กัปปัฏฐกถา (126)
ว่าด้วยผู้ดำรงอยู่ได้ตลอดกัป
[654] สก. บุคคลผู้กัปปัฏฐะ1 พึงดำรงอยู่ได้ตลอดกัปใช่ไหม
ปร.2 ใช่3
สก. กัปดำรงอยู่และพระพุทธเจ้าก็อุบัติในโลกใช่ไหม
ปร. ไม่ควรกล่าวอย่างนั้น ฯลฯ
สก. บุคคลผู้กัปปัฏฐะพึงดำรงอยู่ได้ตลอดกัปใช่ไหม
ปร. ใช่
สก. กัปดำรงอยู่และพระสงฆ์แตกกันใช่ไหม
ปร. ไม่ควรกล่าวอย่างนั้น ฯลฯ
สก. บุคคลผู้กัปปัฏฐะพึงดำรงอยู่ได้ตลอดกัปใช่ไหม
ปร. ใช่
สก. กัปดำรงอยู่และบุคคลผู้กัปปัฏฐะก็ทำกรรมอันเป็นเหตุให้ตั้งอยู่ตลอดกัป
ใช่ไหม
ปร. ไม่ควรกล่าวอย่างนั้น ฯลฯ
สก. บุคคลผู้กัปปัฏฐะพึงดำรงอยู่ได้ตลอดกัปใช่ไหม
ปร. ใช่
เชิงอรรถ :
1 ผู้กัปปัฏฐะ หมายถึงผู้ทำกรรมหนักไม่ว่าฝ่ายกุศล หรือฝ่ายอกุศล เมื่อตายแล้วจะเกิดอยู่ในภพภูมิหนึ่ง
ตลอดกัป (อภิ.ปญฺจ.อ. 654-657/266)
2 ปร. หมายถึงภิกษุในนิกายราชคิริกะ (อภิ.ปญฺจ.อ. 654-657/266)
3 เพราะมีความเห็นว่า ผู้ทำลายสงฆ์ให้แตกกันจะต้องรับกรรมในนรกตลอดกัป ที่เรียกว่ามหากัป อย่างแน่นอน
(อภิ.ปญฺจ.อ. 654-657/266)
