เมนู

พระอภิธรรมปิฎก กถาวัตถุ [10. ทสมวรรค] 3. ปัญจวิญญาณสมังคิสสมัคคภาวนากถา (97)
[575] ปร. ท่านไม่ยอมรับว่า “รูปของบุคคลผู้มีความพรั่งพร้อมด้วยมรรค
เป็นมรรค” ใช่ไหม
สก. ใช่
ปร. สัมมาวาจา สัมมากัมมันตะ สัมมาอาชีวะ เป็นมรรคมิใช่หรือ
สก. ใช่
ปร. หากสัมมาวาจา สัมมากัมมันตะ สัมมาอาชีวะเป็นมรรค ดังนั้น ท่าน
จึงควรยอมรับว่า “รูปของบุคคลผู้มีความพรั่งพร้อมด้วยมรรคเป็นมรรค”
รูปังมัคโคติกถา จบ

3. ปัญจวิญญาณสมังคิสสมัคคภาวนากถา (97)
ว่าด้วยการเจริญมรรคของผู้พรั่งพร้อมด้วยวิญญาณ 5
[576] สก. บุคคลผู้พรั่งพร้อมด้วยวิญญาณ 5 มีการเจริญมรรคใช่ไหม
ปร.1 ใช่2
สก. วิญญาณ 5 มีธรรมที่เกิดขึ้นเป็นวัตถุ มีธรรมที่เกิดขึ้นเป็น
อารมณ์3 ใช่ไหม
ปร. ใช่
สก. หากวิญญาณ 5 มีธรรมที่เกิดขึ้นเป็นวัตถุ มีธรรมที่เกิดขึ้นเป็นอารมณ์
ท่านก็ไม่ควรยอมรับว่า “บุคคลผู้พรั่งพร้อมด้วยวิญญาณ 5 มีการเจริญมรรคได้”

เชิงอรรถ :
1 ปร. หมายถึงภิกษุในนิกายมหาสังฆิกะ (อภิ.ปญฺจ.อ. 576/250)
2 เพราะมีความเห็นว่า บุคคลสามารถเจริญมรรคได้ในเวลาเห็นรูป ได้ยินเสียง เป็นต้น (อภิ.ปญฺจ.อ.
576/250)
3 ดูเทียบ อภิ.วิ. (แปล) 35/762/496-497

{ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : 37 หน้า :630 }