พระอภิธรรมปิฎก กถาวัตถุ [2. ทุติยวรรค] 7. จิตตัฏฐิติกถา (16)
7. จิตตัฏฐิติกถา (16)
ว่าด้วยความตั้งอยู่แห่งจิต
[335] สก. จิตดวงเดียวตั้งอยู่ได้ตลอดทั้งวันใช่ไหม
ปร.1 ใช่2
สก. กึ่งวันเป็นขณะเกิดขึ้น (ของจิต) อีกกึ่งวันเป็นขณะดับ (ของจิต) ใช่ไหม
ปร. ไม่ควรกล่าวอย่างนั้น ฯลฯ
สก. จิตดวงเดียวตั้งอยู่ได้ตลอด 2 วันใช่ไหม
ปร. ใช่
สก. วันหนึ่งเป็นขณะเกิดขึ้น (ของจิต) อีกวันหนึ่งเป็นขณะดับ (ของจิต) ใช่ไหม
ปร. ไม่ควรกล่าวอย่างนั้น ฯลฯ
สก. จิตดวงเดียวตั้งอยู่ได้ตลอด 4 วัน ฯลฯ 8 วัน ฯลฯ 10 วัน ฯลฯ
20 วัน ฯลฯ 1 เดือน ฯลฯ 2 เดือน ฯลฯ 4 เดือน ฯลฯ 8 เดือน ฯลฯ
10 เดือน ฯลฯ 1 ปี ฯลฯ 2 ปี ฯลฯ 4 ปี ฯลฯ 8 ปี ฯลฯ 10 ปี ฯลฯ
30 ปี ฯลฯ 40 ปี ฯลฯ 50 ปี ฯลฯ 100 ปี ฯลฯ 200 ปี ฯลฯ 400
ปี ฯลฯ 500 ปี ฯลฯ 1,000 ปี ฯลฯ 2,000 ปี ฯลฯ 4,000 ปี ฯลฯ
8,000 ปี ฯลฯ 16,000 ปี ฯลฯ 1 กัป ฯลฯ 2 กัป ฯลฯ 4 กัป ฯลฯ
8 กัป ฯลฯ 16 กัป ฯลฯ 32 กัป ฯลฯ 64 กัป ฯลฯ 500 กัป ฯลฯ
1,000 กัป ฯลฯ 2,000 กัป ฯลฯ 4,000 กัป ฯลฯ 8,000 กัป ฯลฯ 16,000
กัป ฯลฯ 20,000 กัป ฯลฯ 40,000 กัป ฯลฯ 60,000 กัป ฯลฯ 84,000
กัปใช่ไหม
ปร. ใช่
เชิงอรรถ :
1 ปร. หมายถึงภิกษุในนิกายอันธกะ (อภิ.ปญฺจ.อ. 335/185)
2 เพราะมีความเห็นว่า จิตไม่มีวันเสื่อมสลาย ทั้งนี้เพราะเห็นว่า จิตที่อยู่ในสมาบัติกับภวังคจิตเป็นไปสืบต่อ
กันโดยตลอด (อภิ.ปญฺจ.อ. 335/185)
