พระอภิธรรมปิฎก วิภังค์ [17.ขุททกวัตถุวิภังค์] 3.ติกมาติกา
(29) อหิริกะ (ความไม่ละอายต่อการประพฤติทุจริต) (930)
อโนตตัปปะ (ความไม่สะดุ้งกลัวต่อการประพฤติทุจริต) (930)
ปมาทะ (ความประมาท) (930)
(30) อนาทริยะ (ความไม่เอื้อเฟื้อ) (931)
โทวจัสสตา (ความเป็นผู้ว่ายาก) (931)
ปาปมิตตตา (ความเป็นผู้มีมิตรชั่ว) (931)
(31) อัสสัทธิยะ (ความไม่เชื่อ) (932)
อวทัญญุตา (ความเป็นผู้ไม่โอบอ้อมอารี) (932)
โกสัชชะ (ความเกียจคร้าน) (932)
(32) อุทธัจจะ (ความฟุ้งซ่าน) (933)
อสังวร (ความไม่สำรวม) (933)
ทุสสีลยะ (ความเป็นผู้ทุศีล) (933)
(33) อริยานัง อทัสสนกัมยตา (ความไม่อยากเห็นพระอริยะ) (934)
สัทธัมมัง อโสตุกัมยตา (ความไม่อยากฟังพระสัทธรรม) (934)
อุปารัมภจิตตตา (ความคิดแข่งดี) (934)
(34) มุฏฐัสสัจจะ (ความเป็นผู้มีสติฟั่นเฟือน) (935)
อสัมปชัญญะ (ความเป็นผู้ไม่มีสัมปชัญญะ) (935)
เจตโสวิกเขปะ (ความฟุ้งซ่านแห่งจิต) (935)
(35) อโยนิโสมนสิการ (การไม่พิจารณาโดยแยบคาย) (936)
กุมมัคคเสวนา (การยึดถือทางผิด) (936)
เจตโสลีนัตตะ (ความหดหู่จิต) (936)
ติกมาติกา จบ
