พระอภิธรรมปิฎก วิภังค์ [17.ขุททกวัตถุวิภังค์] 2.ทุกมาติกา
(5) อวิชชา (ความไม่รู้) (895)
ภวตัณหา (ความปรารถนาภพ) (895)
(6) ภวทิฏฐิ (ความเห็นว่าเกิดอีก) (896)
วิภวทิฏฐิ (ความเห็นว่าไม่เกิดอีก) (896)
(7) สัสสตทิฏฐิ (ความเห็นว่าเที่ยง) (897)
อุจเฉททิฏฐิ (ความเห็นว่าขาดสูญ) (897)
(8) อันตวาทิฏฐิ (ความเห็นว่ามีที่สุด) (898)
อนันตวาทิฏฐิ (ความเห็นว่าไม่มีที่สุด) (898)
(9) ปุพพันตานุทิฏฐิ (ความเห็นปรารภส่วนอดีต) (899)
อปรันตานุทิฏฐิ (ความเห็นปรารภส่วนอนาคต) (899)
(10) อหิริกะ (ความไม่ละอายต่อการประพฤติทุจริต) (900)
อโนตตัปปะ (ความไม่สะดุ้งกลัวต่อการประพฤติทุจริต) (900)
(11) โทวจัสสตา (ความเป็นผู้ว่ายาก) (901)
ปาปมิตตตา (ความเป็นผู้มีมิตรชั่ว) (901)
(12) อนัชชวะ (ความไม่ซื่อตรง) (902)
อมัททวะ (ความไม่อ่อนโยน) (902)
(13) อขันติ (ความไม่อดทน) (903)
อโสรัจจะ (ความไม่เสงี่ยม) (903)
(14) อสาขัลยะ (ความไม่มีวาจานิ่มนวล) (904)
อัปปฏิสันถาระ (ความไม่มีปฏิสันถาร) (904)
(15) ความเป็นผู้ไม่คุ้มครองทวารในอินทรีย์ทั้งหลาย (905)
ความไม่รู้จักประมาณในการบริโภค (905)
(16) มุฏฐสัจจะ (ความหลงลืมสติ) (906)
อสัมปชัญญะ (ความเป็นผู้ไม่มีสัมปชัญญะ) (906)
