พระอภิธรรมปิฎก วิภังค์ [17. ขุททกวัตถุวิภังค์] 1. เอกกมาติกา
(42) ภัตตสัมมทะ (ความเมาในอาหาร) (859)
(43) เจตโสลีนัตตะ (ความหดหู่จิต) (860)
(44) กุหนา (ความหลอกลวง) (861)
(45) ลปนา (การพูดประจบ) (862)
(46) เนมิตติกตา (การทำนิมิต) (863)
(47) นิปเปสิกตา (การพูดลบล้างความดีของคนอื่น) (864)
(48) ลาเภนลาภังนิชิคิงสนตา (การแลกเปลี่ยนลาภด้วยลาภ) (865)
(49) ความถือตัวว่า เป็นผู้เลิศกว่าเขา (866)
(50) ความถือตัวว่า เป็นผู้เสมอเขา (867)
(51) ความถือตัวว่า เป็นผู้ด้อยกว่าเขา (868)
(52) เป็นผู้เลิศกว่าเขา ถือตัวว่าเลิศกว่าเขา (869)
(53) เป็นผู้เลิศกว่าเขา ถือตัวว่าเสมอเขา (870)
(54) เป็นผู้เลิศกว่าเขา ถือตัวว่าด้อยกว่าเขา (871)
(55) เป็นผู้เสมอเขา ถือตัวว่าเลิศกว่าเขา (872)
(56) เป็นผู้เสมอเขา ถือตัวว่าเสมอเขา (873)
(57) เป็นผู้เสมอเขา ถือตัวว่าด้อยกว่าเขา (874)
(58) เป็นผู้ด้อยกว่าเขา ถือตัวว่าเลิศกว่าเขา (875)
(59) เป็นผู้ด้อยกว่าเขา ถือตัวว่าเสมอเขา (876)
(60) เป็นผู้ด้อยกว่าเขา ถือตัวว่าด้อยกว่าเขา (877)
(61) มานะ (ความถือตัว) (878)
(62) อติมานะ (ความดูหมิ่นผู้อื่น (879)
(63) มานาติมานะ (ความเย่อหยิ่งถือตัว) (880)
พระอภิธรรมปิฎก วิภังค์ [17.ขุททกวัตถุวิภังค์] 2.ทุกมาติกา
(64) โอมานะ (ความดูหมิ่นตนเอง) (881)
(65) อธิมานะ (ความสำคัญว่าได้บรรลุ) (882)
(66) อัสมิมานะ (ความสำคัญว่ามีตัวตน) (883)
(67) มิจฉามานะ (ความถือตัวผิด) (884)
(68) ญาติวิตักกะ (ความตรึกถึงญาติ) (885)
(69) ชนปทวิตักกะ (ความตรึกถึงชนบท) (886)
(70) อมรวิตักกะ (ความตรึกเพื่อเอาตัวรอด) (887)
(71) ปรานุททยตาปฏิสังยุตตวิตักกะ (ความตรึกเกี่ยวด้วยความ
เอ็นดูผู้อื่น) (888)
(72) ลาภสักการสิโลกปฏิสังยุตตวิตักกะ (ความตรึกเกี่ยวด้วยลาภ
สักการะและชื่อเสียง) (889)
(73) อนวัญญัตติปฏิสังยุตตวิตักกะ (ความตรึกเกี่ยวด้วยความไม่
ต้องการให้ใครดูหมิ่น) (890)
เอกกมาติกา จบ
2. ทุกมาติกา
[833] (1) โกธะ (ความโกรธ) (891)
อุปนาหะ (ความผูกโกรธ) (891)
(2) มักขะ (ความลบหลู่) (892)
ปลาสะ (ความตีตัวเสมอ) (982)
(3) อิสสา (ความริษยา) (893)
มัจฉริยะ (ความตระหนี่) (893)
(4) มายา (ความเจ้าเล่ห์) (894)
สาเถยยะ (ความโอ้อวด) (894)
