พระอภิธรรมปิฎก ธัมมสังคณี สุตตันติกทุกมาติกา
39. สังเวชนียัฏฐานทุกะ
[139] สํเวโค จ สํเวชนีเยสุ ฐาเนสุ. ความสังเวชในฐานะเป็นที่ตั้งแห่งความสลดใจ
(1376)
สํวิคฺคสฺส จ โยนิโส ปธานํ. ความเพียรโดยแยบคายของบุคคลผู้สลดใจ
(1377)
40. อสันตุฏฐิตากุสลธัมมทุกะ
[140] อสนฺตุฏฺฐิตา จ กุสเลสุ ธมฺเมสุ. ความเป็นผู้ไม่สันโดษในธรรมที่เป็นกุศล (1378)
อปฺปฏิวานตา จ ปธานสฺมึ. ความเป็นผู้ไม่ท้อถอยในความเพียร (1379)
41. วิชชาทุกะ
[141] วิชฺชา จ. ความรู้แจ้ง (1380)
วิมุตฺติ จ. ความหลุดพ้น (1381)
42. ขเยญาณทุกะ
[142] ขเย าณํ. ญาณในอริยมรรค (1382)
อนุปฺปาเท าณํ. ญาณในอริยผล (1383)
สุตตันติกทุกมาติกา จบ
มาติกา จบ
หน้าว่าง
