พระอภิธรรมปิฎก ธัมมสังคณี สุตตันติกทุกมาติกา
5. ตปนียทุกะ
[105] ตปนียา ธมฺมา. ธรรมที่ทำให้เร่าร้อน (1311)
อตปนียา ธมฺมา. ธรรมที่ไม่ทำให้เร่าร้อน (1312)
6. อธิวจนทุกะ
[106] อธิวจนา ธมฺมา. ธรรมที่เป็นชื่อ (สัททบัญญัติ) (1313)
อธิวจนปถา ธมฺมา. ธรรมที่เป็นเหตุแห่งชื่อ (1313)
7. นิรุตติทุกะ
[107] นิรุตฺติ ธมฺมา. ธรรมที่เป็นนิรุตติ (สัททบัญญัติ) (1314)
นิรุตฺติปถา ธมฺมา. ธรรมที่เป็นเหตุแห่งนิรุตติ (1314)
8. ปัญญัตติทุกะ
[108] ปฺตฺติ ธมฺมา. ธรรมที่เป็นบัญญัติ (1315)
ปฺตฺติปถา ธมฺมา. ธรรมที่เป็นเหตุแห่งบัญญัติ (1315)
9. นามรูปทุกะ
[109] นามฺจ. นาม (1316)
รูปญฺจ. รูป (1317)
10. อวิชชาทุกะ
[110] อวิชฺชา จ. ความไม่รู้ (1318)
ภวตณฺหา จ. ความปรารถนาภพ (1319)
11. ภวทิฏฐิทุกะ
[111] ภวทิฏฺฐิ จ. ความเห็นว่าเกิด (1320)
วิภวทิฏฺฐิ จ. ความเห็นว่าไม่เกิด (1321)
12. สัสสตทิฏฐิทุกะ
[112] สสฺสตทิฏฺฐิ จ. ความเห็นว่าเที่ยง (1322)
อุจฺเฉททิฏฺฐิ จ. ความเห็นว่าขาดสูญ (1323)
13. อันตวาทิฏฐิทุกะ
[113] อนฺตวาทิฏฺฐิ จ. ความเห็นว่ามีที่สุด (1324)
อนนฺตวาทิฏฺฐิ จ. ความเห็นว่าไม่มีที่สุด (1325)

{ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : 34 หน้า :21 }

พระอภิธรรมปิฎก ธัมมสังคณี สุตตันติกทุกมาติกา
14. ปุพพันตานุทิฏฐิทุกะ
[114] ปุพฺพนฺตานุทิฏฺฐิ จ. ความเห็นปรารภส่วนอดีต (1326)
อปรนฺตานุทิฏฺฐิ จ. ความเห็นปรารภส่วนอนาคต (1327)
15. อหิริกทุกะ
[115] อหิริกฺจ. ความไม่ละอายบาป (1328)
อโนตฺตปฺปญฺจ. ความไม่เกรงกลัวบาป (1329)
16. หิรีทุกะ
[116] หิรี จ. ความละอาย (1330)
โอตฺตปฺปญฺจ. ความเกรงกลัว (1331)
17. โทวจัสสตาทุกะ
[117] โทวจสฺสตา จ. ความเป็นผู้ว่ายาก (1332)
ปาปมิตฺตตา จ. ความเป็นผู้มีมิตรชั่ว (1333)
18. โสวจัสสตาทุกะ
[118] โสวจสฺสตา จ. ความเป็นผู้ว่าง่าย (1334)
กลฺยาณมิตฺตตา จ. ความเป็นผู้มีมิตรดี (1335)
19. อาปัตติกุสลตาทุกะ
[119] อาปตฺติกุสลตา จ. ความเป็นผู้ฉลาดในอาบัติ (1336)
อาปตฺติวุฏฺฐานกุสลตา จ. ความเป็นผู้ฉลาดในการออกจากอาบัติ (1337)
20. สมาปัตติกุสลตาทุกะ
[120] สมาปตฺติกุสลตา จ. ความเป็นผู้ฉลาดในสมาบัติ (1338)
สมาปตฺติวุฏฺฐานกุสลตา จ. ความเป็นผู้ฉลาดในการออกจากสมาบัติ (1339)
21. ธาตุกุสลตาทุกะ
[121] ธาตุกุสลตา จ. ความเป็นผู้ฉลาดในธาตุ (1340)
มนสิการกุสลตา จ. ความเป็นผู้ฉลาดในมนสิการ (1341)
22. อายตนกุสลตาทุกะ
[122] อายตนกุสลตา จ. ความเป็นผู้ฉลาดในอายตนะ (1342)
ปฏิจฺจสมุปฺปาทกุสลตา จ. ความเป็นผู้ฉลาดในปฏิจจสมุปปาท (1343)

{ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : 34 หน้า :22 }