พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย พุทธวงศ์ 13. ปิยทัสสีพุทธวงศ์
13. ปิยทัสสีพุทธวงศ์
ว่าด้วยพระประวัติของพระปิยทัสสีพุทธเจ้า
[1] สมัยต่อจากพระพุทธเจ้าพระนามว่าสุชาตะ
ได้มีพระสยัมภูพระนามว่าปิยทัสสี ทรงเป็นผู้นำสัตว์โลก
หาผู้กระทบกระทั่งได้ยาก ไม่มีผู้เสมอเหมือน มีพระยศยิ่งใหญ่
[2] แม้พระพุทธเจ้าพระองค์นั้นผู้มียศอันนับมิได้
ทรงรุ่งเรืองดังดวงอาทิตย์ ทรงขจัดความมืดทั้งปวงแล้ว
ทรงประกาศพระธรรมจักร
[3] (สาวก)ของพระพุทธเจ้าผู้มีพระเดชไม่มีอะไรเปรียบปาน
มีการบรรลุธรรม 3 ครั้ง
เทวดาและมนุษย์จำนวน 100,000 โกฏิ ได้บรรลุธรรมครั้งที่ 1
[4] ท้าวสุทัสสนเทวราช มากราบทูลถึงมิจฉาทิฏฐิ
พระศาสดาเมื่อจะทรงบรรเทามิจฉาทิฏฐิ
ของท้าวเทวราชนั้นจึงทรงแสดงธรรม
[5] ครั้งนั้น มหาชนได้มาประชุมกันมากมาย ประมาณไม่ได้
เทวดาและมนุษย์ประมาณ 9,000 โกฏิ ได้บรรลุธรรมครั้งที่ 2
[6] ในกาลที่พระพุทธเจ้า ผู้ทรงเป็นสารถีฝึกนรชน
ทรงฝึกช้างโทณมุข
เทวดาและมนุษย์ประมาณ 80,000 โกฏิ ได้บรรลุธรรมครั้งที่ 3
[7] แม้พระปิยทัสสีพุทธเจ้าพระองค์นั้น
ก็มีการประชุมสาวก 3 ครั้ง
พระสาวกประมาณ 100,000 โกฏิ มาประชุมกัน เป็นครั้งที่ 1
[8] พระมุนีขีณาสพประมาณ 90 โกฏิ มาประชุมร่วมกัน
ในการประชุมครั้งที่ 3 มีพระมุนีขีณาสพประมาณ 80 โกฏิ
