พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อปทาน [8. นาคสมาลวรรค] 10. ติปทุมิยเถราปทาน
[59] มาณพนั้น จักรื่นรมย์ในเทวโลกตลอด 30,000 กัป
และจักเป็นจอมเทพครองเทวสมบัติ 30 ชาติ
[60] ครั้งนั้น จักมีวิมานชื่อมหาวิตถาริกะ
สูง 300 โยชน์ กว้าง 150 โยชน์
[61] ป้อม 400,000 ป้อม ประกอบด้วยเรือนยอดชั้นดี
ประดับด้วยที่นอนใหญ่ ที่บุญกรรมสร้างไว้ดีแล้ว
[62] นางเทพอัปสร 100,000 โกฏิ
ฉลาดในการฟ้อนรำ การขับร้อง
และชำนาญในการประโคม จักแวดล้อมเขา
[63] ครั้งนั้น ฝนดอกไม้ทิพย์สีแดง จักตกลงในวิมานที่ประเสริฐ
ซึ่งคับคั่งด้วยหมู่เทพนารี เช่นนั้น
[64] ดอกบัวแดงโตประมาณเท่าล้อ จักแขวนอยู่
ที่ตะปูฝา ที่ไม้ฟันนาค ที่บานประตู
และที่เสาระเนียด ในครั้งนั้น
[65] นางเทพอัปสรทั้งหลายใช้กลีบบัวปูลาดวิมานนี้แล้ว
จักนุ่งห่มกลีบบัว
นอนกลิ้งเกลือกอยู่ภายในวิมานที่ประเสริฐซึ่งลาดด้วยกลีบบัว
[66] ดอกบัวแดงล้วนเหล่านั้น แวดล้อมวิมาน
ส่งกลิ่นหอมอบอวลคล้ายกลิ่นทิพย์ฟุ้งไป
ในที่ประมาณ 100 โยชน์โดยรอบ
[67] มาณพนี้ จักเป็นพระเจ้าจักรพรรดิ 75 ชาติ
จักเป็นพระเจ้าประเทศราชอันไพบูลย์นับชาติไม่ถ้วน
[68] เขาได้เสวยสมบัติทั้ง 2 แล้ว มีความสวัสดี ไม่มีอุปัทวะ
เมื่อภพสุดท้ายมาถึงแล้วจักบรรลุนิพพาน
