พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ปฏิสัมภิทามรรค [2. ยุคนัทธวรรค] 2. สัจจกถา 1. ปฐมสุตตันตนิทเทส
สัจจะ 4 ท่านสงเคราะห์เข้ากับสภาวะเป็นของแท้ ด้วยอาการ 4 อย่างนี้
สัจจะใดท่านสงเคราะห์เข้าด้วยกัน สัจจะนั้นเป็นสภาวะเดียว พระโยคาวจรย่อม
รู้แจ้งสัจจะที่เป็นสภาวะเดียว ด้วยญาณเดียว เพราะเหตุนั้น สัจจะ 4 จึงมีการ
รู้แจ้งด้วยญาณเดียว
สัจจะ 4 มีการรู้แจ้งด้วยญาณเดียว พร้อมด้วยสภาวะเป็นอนัตตา เป็น
อย่างไร
คือ สัจจะ 4 มีการรู้แจ้งด้วยญาณเดียว พร้อมด้วยสภาวะเป็นอนัตตา
ด้วยอาการ 4 อย่าง ได้แก่
1. สภาวะที่ทนได้ยากแห่งทุกข์ มีสภาวะเป็นอนัตตา
2. สภาวะที่เป็นเหตุเกิดแห่งสมุทัย มีสภาวะเป็นอนัตตา
3. สภาวะที่เป็นความดับแห่งนิโรธ มีสภาวะเป็นอนัตตา
4. สภาวะที่เป็นทางแห่งมรรค มีสภาวะเป็นอนัตตา
สัจจะ 4 ท่านสงเคราะห์เข้ากับสภาวะเป็นอนัตตา ด้วยอาการ 4 อย่างนี้
สัจจะใดท่านสงเคราะห์เข้าด้วยกัน สัจจะนั้นเป็นสภาวะเดียว พระโยคาวจรย่อม
รู้แจ้งสัจจะที่เป็นสภาวะเดียว ด้วยญาณเดียว เพราะเหตุนั้น สัจจะ 4 จึงมีการ
รู้แจ้งด้วยญาณเดียว
สัจจะ 4 มีการรู้แจ้งด้วยญาณเดียว พร้อมด้วยสภาวะเป็นของจริง เป็น
อย่างไร
คือ สัจจะ 4 มีการรู้แจ้งด้วยญาณเดียว พร้อมด้วยสภาวะเป็นของจริง
ด้วยอาการ 4 อย่าง ได้แก่
1. สภาวะที่ทนได้ยากแห่งทุกข์ มีสภาวะเป็นของจริง
2. สภาวะที่เป็นเหตุเกิดแห่งสมุทัย มีสภาวะเป็นของจริง
3. สภาวะที่เป็นความดับแห่งนิโรธ มีสภาวะเป็นของจริง
4. สภาวะที่เป็นทางแห่งมรรค มีสภาวะเป็นของจริง
สัจจะ 4 ท่านสงเคราะห์เข้ากับสภาวะเป็นของจริง ด้วยอาการ 4 อย่างนี้
สัจจะใดท่านสงเคราะห์เข้าด้วยกัน สัจจะนั้นเป็นสภาวะเดียว พระโยคาวจรย่อมรู้
แจ้งสัจจะที่เป็นสภาวะเดียว ด้วยญาณเดียว เพราะเหตุนั้น สัจจะ 4 จึงมีการ
รู้แจ้งด้วยญาณเดียว
