พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ปฏิสัมภิทามรรค [1. มหาวรรค] 3. อานาปานัสสติกถา 2. โสฬสญาณนิทเทส
2. โสฬสญาณนิทเทส
แสดงญาณ 16
[153] จิตที่ฟุ้งซ่านและจิตที่สงบ ย่อมดำรงอยู่ในธรรมที่มีสภาวะเดียว
และย่อมหมดจดจากนิวรณ์ด้วยอาการ 16 อย่างนี้
ธรรมที่มีสภาวะเดียวเหล่านั้น อะไรบ้าง คือ
1. เนกขัมมะ(การหลีกออกจากกาม) เป็นสภาวะเดียว
2. อพยาบาท(ความไม่คิดร้าย) เป็นสภาวะเดียว
3. อาโลกสัญญา(ความหมายรู้แสงสว่าง) เป็นสภาวะเดียว
4. อวิกเขปะ(ความไม่ฟุ้งซ่าน) เป็นสภาวะเดียว
5. ธัมมววัตถาน(การกำหนดธรรม) เป็นสภาวะเดียว
6. ญาณ(ความรู้) เป็นสภาวะเดียว
7. ปามุชชะ(ความปราโมทย์) เป็นสภาวะเดียว
8. กุศลธรรมทั้งปวง เป็นสภาวะเดียว
บทว่า นิวรณ์ อธิบายว่า นิวรณ์เหล่านั้น อะไรบ้าง คือ
1. กามฉันทะ (ความพอใจในกาม) เป็นนิวรณ์
2. พยาบาท (ความคิดร้าย) เป็นนิวรณ์
3. ถีนมิทธะ (ความหดหู่และเซื่องซึม) เป็นนิวรณ์
4. อุทธัจจกุกกุจจะ (ความฟุ้งซ่านและร้อนใจ) เป็นนิวรณ์
5. วิจิกิจฉา (ความลังเลสงสัย) เป็นนิวรณ์
6. อวิชชา (ความไม่รู้แจ้ง) เป็นนิวรณ์
7. อรติ (ความไม่ยินดี) เป็นนิวรณ์
8. อกุศลธรรมทั้งปวง เป็นนิวรณ์
บทว่า นิวรณ์ อธิบายว่า ชื่อว่านิวรณ์ เพราะมีความหมายว่าอย่างไร
คือ ชื่อว่านิวรณ์ เพราะมีความหมายว่าเป็นเครื่องกั้นธรรมเครื่องนำออก
ธรรมเครื่องนำออกเหล่านั้น เป็นอย่างไร
คือ เนกขัมมะ เป็นธรรมเครื่องนำออกของพระอริยะและพระอริยะย่อมออก
ด้วยเนกขัมมะนั้น กามฉันทะ เป็นเครื่องกั้นธรรมเครื่องนำออกและบุคคลย่อมไม่รู้จัก
