พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ปฏิสัมภิทามรรค [1. มหาวรรค] 2. ทิฏฐิกถา 15-16. ภววิภวทิฏฐินิทเทส
อันตัคคาหิกทิฏฐิว่า โลกไม่เที่ยง มีความยึดมั่นด้วยอาการ 5 อย่าง เป็น
วิภวทิฏฐิทั้งหมด
อันตัคคาหิกทิฏฐิว่า โลกมีที่สุด มีความยึดมั่นด้วยอาการ 5 อย่าง เป็น
ภวทิฏฐิก็มี เป็นวิภวทิฏฐิก็มี
อันตัคคาหิกทิฏฐิว่า โลกไม่มีที่สุด มีความยึดมั่นด้วยอาการ 5 อย่าง เป็น
ภวทิฏฐิก็มี เป็นวิภวทิฏฐิก็มี
อันตัคคาหิกทิฏฐิว่า ชีวะกับสรีระเป็นอย่างเดียวกัน มีความยึดมั่นด้วย
อาการ 5 อย่าง เป็นวิภวทิฏฐิทั้งหมด
อันตัคคาหิกทิฏฐิว่า ชีวะกับสรีระเป็นคนละอย่างกัน มีความยึดมั่น
ด้วยอาการ 5 อย่าง เป็นภวทิฏฐิทั้งหมด
อันตัคคาหิกทิฏฐิว่า หลังจากตายแล้วตถาคตเกิดอีก มีความยึดมั่น
ด้วยอาการ 5 อย่าง เป็นภวทิฏฐิทั้งหมด
อันตัคคาหิกทิฏฐิว่า หลังจากตายแล้วตถาคตไม่เกิดอีก มีความยึดมั่น
ด้วยอาการ 5 อย่าง เป็นวิภวทิฏฐิทั้งหมด
อันตัคคาหิกทิฏฐิว่า หลังจากตายแล้วตถาคตเกิดอีกก็มี ไม่เกิดอีกก็มี
มีความยึดมั่นด้วยอาการ 5 อย่าง เป็นภวทิฏฐิก็มี เป็นวิภวทิฏฐิก็มี
อปรันตานุทิฏฐิมีความยึดมั่นด้วยอาการ 44 อย่าง เป็นภวทิฏฐิก็มี เป็น
วิภวทิฏฐิก็มี
สัญโญชนิกาทิฏฐิมีความยึดมั่นด้วยอาการ 18 อย่าง เป็นภวทิฏฐิก็มี เป็น
วิภวทิฏฐิก็มี
มานวินิพันธาทิฏฐิว่า เป็นเรา มีความยึดมั่นด้วยอาการ 18 อย่าง เป็น
วิภวทิฏฐิทั้งหมด
มานวินิพันธาทิฏฐิว่า ของเรา มีความยึดมั่นด้วยอาการ 18 อย่าง เป็น
ภวทิฏฐิทั้งหมด
