พระสุตตันตปิฏก ขุททกนิกาย มหานิทเทส [อัฎฐกวรรค] 14. ตุวฏกสุตตนิทเทส
[159] (พระผู้มีพระภาคตรัสว่า)
ภิกษุได้ข้าวก็ดี น้ำก็ดี ของขบเคี้ยวก็ดี ผ้าก็ดีแล้ว
ไม่ควรทำการสะสม เมื่อไม่ได้ข้าวเป็นต้นเหล่านั้นก็ไม่พึงสะดุ้ง
ว่าด้วยข้าวน้ำและของขบเคี้ยว
คำว่า ข้าว ในคำว่า... ข้าวก็ดี น้ำก็ดี ของขบเคี้ยวก็ดี ผ้าก็ดี ได้แก่ ข้าวสุก
ขนมกุมมาส (ขนมสด) ข้าวผง (สัตตุ) ปลา เนื้อ
คำว่า น้ำ ได้แก่ น้ำปานะ 8 อย่าง คือ
1. น้ำมะม่วง 2. น้ำหว้า
3. น้ำกล้วยมีเมล็ด 4. น้ำกล้วยไม่มีเมล็ด
5. น้ำมะซาง 6. น้ำลูกจันทน์หรือน้ำองุ่น
7. น้ำเหง้าบัว 8. น้ำมะปรางหรือน้ำลิ้นจี่
น้ำปานะอีก 8 อย่าง คือ
1. น้ำสะคร้อ 2. น้ำผลเล็บเหยี่ยว
3. น้ำพุทรา 4. น้ำเปรียง
5. น้ำผสมน้ำมัน 6. น้ำข้าวยาคู
7. น้ำนม 8. น้ำรส
คำว่า ของขบเคี้ยว ได้แก่ ของขบเคี้ยวทำด้วยแป้ง ของขบเคี้ยวทำเป็นขนม
ของขบเคี้ยวทำด้วยหัว (ราก) ของขบเคี้ยวทำด้วยเปลือกไม้ ของขบเคี้ยวทำด้วยใบไม้
ของขบเคี้ยวทำด้วยดอกไม้ ของขบเคี้ยวทำด้วยผลไม้
คำว่า ผ้า ได้แก่ จีวร 6 ชนิด คือ
1. โขมะ (ผ้าเปลือกไม้) 2. กัปปาสิกะ (ผ้าฝ้าย)
3. โกเสยยะ (ผ้าไหม) 4. กัมพละ (ผ้าขนสัตว์)
5. สาณะ (ผ้าป่าน) 6. ภังคะ (ผ้าที่ทำด้วยวัสดุผสมกัน)
รวมความว่า ... ข้าวก็ดี น้ำก็ดี ของขบเคี้ยวก็ดี ผ้าก็ดี
