พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ชาดก [1. เอกกนิบาต] 15. กกัณฏกวรรค 9. เอกปัณณชาดก (149)
7. ปุปผรัตตชาดก (147)
ว่าด้วยผ้าที่ย้อมด้วยดอกคำ
(คนเข็ญใจไม่ใส่ใจถึงความทุกข์ของตน นึกถึงแต่หญิงคนรักนั้นอย่างเดียว
จึงรำพึงถึงโอกาสที่พลาดไปว่า)
[147] การที่ถูกเสียบแทงด้วยหลาว
และการที่กาจิกข้าพเจ้านี้หาเป็นทุกข์แก่ข้าพเจ้าไม่
การที่นางเนื้อทองจักไม่ได้นุ่งห่มผ้าที่ย้อมด้วยดอกคำ
เที่ยวงานตลอดคืนกลางเดือน 12 โน้นซิเป็นทุกข์ของข้าพเจ้า
ปุปผรัตตชาดกที่ 7 จบ
8. สิงคาลชาดก (148)
ว่าด้วยสุนัขจิ้งจอกเข้าไปในซากช้าง
(สุนัขจิ้งจอกโพธิสัตว์ติดอยู่ในท้องช้างตายเกิดความสังเวช จึงกล่าวว่า)
[148] ไม่เอาอีกแล้ว ไม่เอาอีกแล้ว
เราจะไม่เข้าไปในซากช้างอีก
เพราะในเวลาที่เข้าไปอยู่ในซากช้างนี้ เรากลัวแทบตาย
สิงคาลชาดกที่ 8 จบ
9. เอกปัณณชาดก (149)
ว่าด้วยต้นไม้มีด้านละใบ
(ทุฏฐราชกุมารเข้าใจต้นสะเดาว่าจะฆ่ามนุษย์ได้ จึงถอนหน่อสะเดาขยี้จน
แหลกแล้ว ตรัสว่า)
[149] ต้นไม้นี้มีใบด้านละใบ จากพื้นดินสูงยังไม่ถึง 4 องคุลี
ผลมีรสเช่นกับยาพิษ เมื่อโตขึ้นจะเป็นเช่นไรหนอ
เอกปัณณชาดกที่ 9 จบ
พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ชาดก [1. เอกกนิบาต] 15. กกัณฏกวรรค รวมชาดกที่มีในวรรค
10. สัญชีวชาดก (150)
ว่าด้วยสัญชีวมาณพตาย
(อาจารย์ทิศาปาโมกข์โพธิสัตว์เรียกมาณพมาเตือนว่า)
[150] ผู้ใดยกย่องและคบหาคนชั่ว
คนชั่วย่อมกระทำผู้นั้นให้เป็นเหยื่อ
เหมือนเสือโคร่งที่สัญชีวมาณพทำให้ฟื้นขึ้น
แล้วทำสัญชีวมาณพให้เป็นเหยื่อ
สัญชีวชาดกที่ 10 จบ กกัณฏกวรรคที่ 15 จบ
รวมชาดกที่มีในวรรคนี้ คือ
1. โคธชาดก 2. สิงคาลชาดก
3. วิโรจนชาดก 4. นังคุฏฐชาดก
5. ราธชาดก 6. กากชาดก
7. ปุปผรัตตชาดก 8. สิงคาลชาดก
9. เอกปัณณชาดก 10. สัญชีวชาดก
อุปริปัณณาสก์ จบ
รวมวรรคที่มีในนิบาตนี้ คือ
1. อปัณณกวรรค 2. สีลวรรค
3. กุรุงควรรค 4. กุลาวกวรรค
5. อัตถกามวรรค 6. อาสิงสวรรค
7. อิตถีวรรค 8. วรุณวรรค
9. อปายิมหวรรค 10. ลิตตวรรค
11. ปโรสตวรรค 12. หังสิวรรค
13. กุสนาฬิวรรค 14. อสัมปทานวรรค
15. กกัณฏกวรรค
ชาดกที่ประดับเอกกนิบาต จบ
เอกกนิบาต จบ
