พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ชาดก [1. เอกกนิบาต] 14. อสัมปทานวรรค 8. โคธชาดก (138
6. สุวัณณหังสชาดก (136)
ว่าด้วยพญาหงส์ทองถูกถอนขน
(พระศาสดาทรงประมวลเรื่องในอดีตมาตรัสสอนถุลลนันทาภิกษุณีผู้มักมากแล้ว
ตรัสพระคาถานี้ว่า)
[136] บุคคลได้สิ่งใด ควรยินดีสิ่งนั้น
เพราะความโลภเกินไปเป็นความชั่วแท้
นางพราหมณีจับเอาพญาหงส์ทองแล้วจึงเสื่อมจากทองคำ
สุวัณณหังสชาดกที่ 6 จบ
7. พัพพุชาดก (137)
ว่าด้วยวิธีทำให้แมวตาย
(พระศาสดาทรงประมวลเรื่องในอดีตมา ตรัสพระคาถานี้ว่า)
[137] แมวตัวหนึ่งได้หนูหรือเนื้อในที่ใด
แมวตัวที่ 2 ตัวที่ 3 และตัวที่ 4 ก็เกิดในที่นั้น
แมวเหล่านั้นเอาอกกระแทกปล่องแก้วผลึกนี้แล้วสิ้นชีวิต
พัพพุชาดกที่ 7 จบ
8. โคธชาดก (138)
ว่าด้วยพญาเหี้ย
(พญาเหี้ยโพธิสัตว์ติเตียนดาบสว่า)
[138] นี่เจ้าผู้โง่เขลา จะมีประโยชน์อะไรแก่เจ้า
ด้วยชฎาและการนุ่งห่มหนังเสือเหลือง
ภายในของเจ้าแสนจะรกรุงรัง
เจ้าดีแต่ขัดสีภายนอกเท่านั้น
โคธชาดกที่ 8 จบ
พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ชาดก [1. เอกกนิบาต] 14. อสัมปทานวรรค 10. กากชาดก (140)
9. อุภโตภัฏฐชาดก (139)
ว่าด้วยผู้เสื่อมประโยชน์ทั้ง 2 ด้าน
(รุกขเทวดาโพธิสัตว์กล่าวติเตียนนายพรานเบ็ดว่า)
[139] ตาของเจ้าก็แตกทั้ง 2 ข้าง ผ้านุ่งก็หาย
ภรรยาของเจ้าก็ทะเลาะกับเพื่อนบ้านแล้ว
การงานทั้งทางน้ำและทางบกก็เสียหายทั้ง 2 ด้าน
อุภโตภัฏฐชาดกที่ 9 จบ
10. กากชาดก (140)
ว่าด้วยกาไม่มีมันเหลว
(กาโพธิสัตว์แสดงธรรมว่า)
[140] กาทั้งหลายมีใจหวาดผวาอยู่เป็นนิตย์
มีปกติเบียดเบียนชาวโลกทั้งมวล
เพราะฉะนั้น มันเหลวของกาทั้งหลาย
ผู้เป็นญาติของข้าพเจ้าจึงไม่มี
กากชาดกที่ 10 จบ
อสัมปทานวรรคที่ 14 จบ
รวมชาดกที่มีในวรรคนี้ คือ
1. อสัมปทานชาดก 2. ปัญจภีรุกชาดก
3. ฆตาสนชาดก 4. ฌานโสธนชาดก
5. จันทาภชาดก 6. สุวัณณหังสชาดก
7. พัพพุชาดก 8. โคธชาดก
9. อุภโตภัฏฐชาดก 10. กากชาดก
