พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ชาดก [1. เอกกนิบาต] 12. หังสิวรรค 5. อนุสาสิกชาดก (115)
3. สิงคาลชาดก (113)
ว่าด้วยพราหมณ์เชื่อสุนัขจิ้งจอก
(รุกขเทวดาโพธิสัตว์ยืนอยู่ที่ค่าคบต้นไม้แล้วกล่าวว่า)
[113] นี่พ่อพราหมณ์ ท่านเชื่อสุนัขจิ้งจอกที่ดื่มสุราหรือ
คนมีศิลปะหาสัก 100 กหาปณะยังไม่มี
สุนัขจิ้งจอกที่ไหนจะมีถึง 200 กหาปณะเล่า
สิงคาลชาดกที่ 3 จบ
4. มิตจินติชาดก (114)
ว่าด้วยปลามิตจินตีช่วยปลาให้พ้นข่าย
(พระศาสดาทรงประมวลเรื่องอดีตมา ตรัสพระคาถานี้ว่า)
[114] ปลาชื่อพหุจินตีและปลาชื่ออัปปจินตี
ทั้ง 2 ตัวติดอยู่ในข่าย
ปลาชื่อมิตจินตีได้ช่วยให้หลุดพ้นจากข่าย
ปลาทั้ง 2 ตัวจึงได้มาพร้อมกันกับปลามิตจินตีในน่านน้ำนั้น
มิตจินติชาดกที่ 4 จบ
5. อนุสาสิกชาดก (115)
ว่าด้วยดีแต่สอนคนอื่น
(หัวหน้านกโพธิสัตว์กล่าวตำหนินางนกป่าว่า)
[115] นางนกป่าชื่ออนุสาสิกา
พร่ำสอนนกเหล่าอื่นอยู่เนืองนิตย์
แต่ตนเองกลับโลภจัด
จึงถูกล้อรถบดขยี้ขาดเป็น 2 ท่อนนอนอยู่ที่หนทางใหญ่
อนุสาสิกชาดกที่ 5 จบ
พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ชาดก [1. เอกกนิบาต] 12. หังสิวรรค 8. วัฏฏกชาดก (118)
6. ทุพพจชาดก (116)
ว่าด้วยคนที่ว่ากล่าวได้ยาก
(นักระบำโพธิสัตว์กล่าวกับอาจารย์ผู้ไม่เชื่อคำของบัณฑิตว่า)
[116] ท่านอาจารย์ ท่านทำการเกินกว่าที่จะทำได้
การกระทำนั้นไม่เป็นที่พอใจผมเลย
ท่านกระโดดข้ามพ้นหอกเล่มที่ 4 ได้แล้ว
ถูกหอกเล่มที่ 5 ทิ่มแทง
ทุพพจชาดกที่ 6 จบ
7. ติตติรชาดก (117)
ว่าด้วยนกกระทา
(ดาบสโพธิสัตว์ชี้เหตุ 2 ประการที่ทำให้นกกระทาถูกฆ่าว่า)
[117] คำพูดที่ดังเกินไป รุนแรงเกินไป และพูดเกินเวลา
ย่อมฆ่าคนมีปัญญาทราม
เหมือนเสียงฆ่านกกระทาที่ขันดังเกินไป
ติตติรชาดกที่ 7 จบ
8. วัฏฏกชาดก (118)
ว่าด้วยนกกระจาบ
(นกกระจาบโพธิสัตว์บอกอุบายที่รอดชีวิตมาได้ว่า)
[118] คนเมื่อไม่คิดก็ไม่ได้บรรลุคุณธรรมวิเศษ
ท่านจงดูผลกรรมที่เราคิดแล้ว
เราพ้นแล้วจากการถูกฆ่า
และการจองจำด้วยอุบายนั้น
วัฏฏกชาดกที่ 8 จบ
