พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ชาดก [1. เอกกนิบาต] 9. อปายิมหวรรค 7. มังคลชาดก (87)
6. สีลวีมังสกชาดก (86)
ว่าด้วยการพิจารณาอานิสงส์ของศีล
(พระโพธิสัตว์ครั้งเสวยพระชาติเป็นปุโรหิตของพระเจ้าพรหมทัต สรรเสริญศีล
ว่า)
[86] ได้ยินว่า ศีลเป็นสิ่งที่ดีงาม
ศีลเป็นสิ่งที่ยอดเยี่ยมในโลก
ดูเถิด นาคที่มีพิษร้ายแรงยังไม่เบียดเบียนใคร ๆ
เพราะสำนึกอยู่ว่า ตนมีศีล
สีลวีมังสกชาดกที่ 6 จบ
7. มังคลชาดก (87)
ว่าด้วยการถอนมงคล
(พระศาสดาทรงแสดงธรรมแก่พราหมณ์ว่า)
[87] ผู้ใดถอนทิฏฐิเรื่องมงคล
อุบาต1 ความฝันและลักษณะได้แล้ว
ผู้นั้นล่วงพ้น
สิ่งอันเป็นมงคลและโทษทั้งปวง
ครอบงำกิเลสเป็นคู่ ๆ2 และโยคะทั้ง 2 ประการได้แล้ว
ไม่กลับมาเกิดอีก
มังคลชาดกที่ 7 จบ
เชิงอรรถ :
1 อุบาต ในที่นี้ หมายถึงมหาอุบาต 5 ประการ คือ (1) จันทคราส (ราหูอมพระจันทร์) (2) สุริยคราส
(ราหูอมพระอาทิตย์) (3) นักษัตรคราส (ราหูอมกลุ่มดาวหรือดวงชะตา) (4) อุกกาบาต (5) ราหู
จับลำขาว(ทางช้างเผือก)ในท้องฟ้า (ขุ.ชา.อ. 2/87/181)
2 กิเลสเป็นคู่ ๆ เช่น ความโกรธ ความผูกโกรธ ความลบหลู่ ความตีเสมอเป็นต้น (ขุ.ชา.อ. 2/87/182)
