พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ชาดก [1. เอกกนิบาต] 8. วรุณวรรค รวมชาดกที่มีในวรรค
[79] คราวใด ชาวบ้านถูกปล้น ฝูงโคถูกเชือด
บ้านเรือนถูกเผาวอดวาย ผู้คนถูกเกณฑ์ไป
คราวนั้น ลูกที่ถูกแม่ทอดทิ้ง1
จึงมาตีกลองจนอึกทึกครึกโครม
ขรัสสรชาดกที่ 9 จบ
10. ภีมเสนชาดก (80)
ว่าด้วยท่านภีมเสนชอบคุยโวโอ้อวด
(จูฬธนุคคหบัณฑิตโพธิสัตว์กล่าวตำหนิภีมเสนผู้คุยโวโอ้อวดว่า)
[80] ภีมเสน คำที่ท่านข่มขู่คุยโวไว้ในตอนแรก
แต่ภายหลังท่านถึงกับปัสสาวะราด
คำคุยโวถึงการรบและความกระสับกระส่ายของท่าน
ทั้ง 2 อย่างนี้ช่างไม่สมกันเลย
ภีมเสนชาดกที่ 10 จบ
วรุณวรรคที่ 8 จบ
รวมชาดกที่มีในวรรคนี้ คือ
1. วรุณชาดก 2. สีลวนาคชาดก
3. สัจจังกิรชาดก 4. รุกขธัมมชาดก
5. มัจฉชาดก 6. อสังกิยชาดก
7. มหาสุปินชาดก 8. อิลลิสชาดก
9. ขรัสสรชาดก 10. ภีมเสนชาดก
เชิงอรรถ :
1 ลูกที่ถูกแม่ทอดทิ้ง หมายถึงลูกที่ทำชั่ว เป็นคนหน้าด้าน เพราะขาดหิริโอตตัปปะ ชื่อว่าไม่มีแม่ ถึงแม่
ยังมีชีวิตอยู่ เขาก็ไม่ตั้งอยู่ในฐานะเป็นลูก(ถูกตัดแม่ตัดลูก) (ขุ.ชา.อ. 2/79/156)
