เมนู

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ชาดก
(พระราชาตรัสบอกปัญหาข้อที่ 4 ตามที่เทวดาถามว่า)
[200] บุคคลนำข้าว น้ำ ผ้า และเสนาสนะไป
พวกเขาผู้นำไปกลับเป็นที่รักโดยแท้
พวกเขากลับเป็นที่รักเพราะเหตุแห่งการนำสิ่งของไป
พระองค์ทรงเห็นว่าเป็นใคร1
เทวตาปัญหชาดกที่ 10 จบ
จูฬกุณาลวรรคที่ 5 จบ

รวมชาดกที่มีในวรรคนี้ คือ

1. กุณฑลิกชาดก 2. วานรชาดก
3. กุนตินีชาดก 4. อัมพชาดก
5. คชกุมภชาดก 6. เกสวชาดก
7. อยกูฏชาดก 8. อรัญญชาดก
9. สันธิเภทชาดก 10. เทวตาปัญหชาดก

รวมวรรคที่มีในนิบาตนี้ คือ

1. กาลิงควรรค 2. ปุจิมันทวรรค
3. กุฏิทูสกวรรค 4. โกกิลวรรค
5. จูฬกุณาลวรรค

จตุกกนิบาต จบ

เชิงอรรถ :
1 มโหสธบัณฑิตโพธิสัตว์เฉลยปัญหาว่า ผู้ใช้มือเท้าทุบตีผู้อื่น คือเด็กเล็ก ๆ ผู้ถูกทุบตี คือมารดา ผู้ด่าผู้
อื่นตามชอบใจ คือมารดา ผู้ถูกด่า คือบุตร ผู้กล่าวตู่กันและกันด้วยคำไม่จริง คือคู่รักกัน ผู้ที่นำสิ่งของ
ไป คือสมณพราหมณ์ ผู้ที่พอใจให้นำไป คือทายก (ขุ.ชา.อ. 9/200/284-287)

{ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : 27 หน้า :198 }