พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ชาดก [2. ทุกนิบาต] 10. สิงคาลวรรค 10. กปิชาดก (250)
10. กปิชาดก (250)
ว่าด้วยการเข้าใจผิดว่าลิงเป็นฤๅษี
(ดาบสกุมารเห็นลิงปลอมมีความสงสารจึงกล่าวกับดาบสโพธิสัตว์ผู้เป็นบิดาว่า)
[200] ฤๅษีผู้นี้ยินดีในความสงบและความสำรวม
ท่านถูกภัยคือความหนาวเบียดเบียนยืนอยู่
เชิญท่านฤๅษีเข้ามายังบรรณศาลานี้
เพื่อบรรเทาความหนาว ความกระวนกระวายทั้งสิ้นเถิด
(พระโพธิสัตว์ฟังคำของบุตรแล้วจึงลุกขึ้นมองดูก็รู้ว่าเป็นลิง จึงกล่าวว่า)
[201] ผู้นี้มิใช่ฤๅษีผู้ยินดีในความสงบและความสำรวมหรอก
แต่เป็นลิงที่ห้อยโหนไปตามกิ่งมะเดื่อ
มันมักประทุษร้าย มักโกรธ และมีสันดานเลวทราม
ถ้ามันเข้ามา มันก็จะพึงทำลายบรรณศาลานี้
กปิชาดกที่ 10 จบ
สิงคาลวรรคที่ 10 จบ
รวมชาดกที่มีในวรรคนี้ คือ
1. สัพพทาฐิชาดก 2. สุนขชาดก
3. คุตติลชาดก 4. วิคติจฉชาดก
5. มูลปริยายชาดก 6. พาโลวาทชาดก
7. ปาทัญชลิชาดก 8. กิงสุโกปมชาดก
9. สาลกชาดก 10. กปิชาดก
รวมวรรคที่มีในนิบาตนี้ คือ
1. ทัฬหวรรค 2. สันถววรรค
3. กัลยาณวรรค 4. อสทิสวรรค
5. รุหกวรรค 6. นตังทัฬหวรรค
7. พีรณถัมภกวรรค 8. กาสาววรรค
9. อุปาหนวรรค 10. สิงคาลวรรค
ทุกนิบาต จบ
