พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ชาดก [2. ทุกนิบาต] 10. สิงคาลวรรค 4. วิคติจฉชาดก (244)
รวมชาดกที่มีในวรรคนี้ คือ
1. อุปาหนชาดก 2. วีณาถูณชาดก
3. วิกัณณกชาดก 4. อสิภูตาชาดก
5. วัจฉนขชาดก 6. พกชาดก
7. สาเกตชาดก 8. เอกปทชาดก
9. หริตมาตชาดก 10. มหาปิงคลชาดก
10. สิงคาลวรรค
หมวดว่าด้วยสุนัขจิ้งจอก
1. สัพพทาฐิชาดก (241)
ว่าด้วยสุนัขจิ้งจอกได้เป็นใหญ่กว่าสัตว์มีเขี้ยวงาทั้งปวง
(พระศาสดาทรงแสดงพระธรรมเทศนา ตรัสพระคาถาเหล่านี้ว่า)
[182] สุนัขจิ้งจอกมีนิสัยกระด้าง มีความต้องการบริวาร
บรรลุถึงสมบัติอันยิ่งใหญ่
เป็นราชาแห่งสัตว์มีเขี้ยวงาทั้งปวง ฉันใด
[183] บรรดามนุษย์ทั้งหลาย บุคคลใดมีบริวาร
บุคคลนั้นก็ชื่อว่าเป็นใหญ่ในบริวารเหล่านั้น
เหมือนสุนัขจิ้งจอกเป็นใหญ่กว่าสัตว์มีเขี้ยวงาทั้งหลาย ฉันนั้น
สัพพทาฐิชาดกที่ 1 จบ
2. สุนขชาดก (242)
ว่าด้วยสุนัขฉลาดเอาตัวรอดได้
(พระโพธิสัตว์เกิดในตระกูลมีโภคสมบัติมากได้เดินผ่านดงไปทำธุระบางอย่าง
เห็นสุนัขถูกล่ามไว้ จึงกล่าวว่า)
