พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ธรรมบท 10. ทัณธวรรค 7. มหาโมคคัลลานเถรวัตถุ
5. อุโปสถิกอิตถีวัตถุ
เรื่องหญิงผู้รักษาอุโบสถศีล
(พระผู้มีพระภาคตรัสพระคาถานี้แก่นางวิสาขาและหญิงผู้รักษาอุโบสถศีล
ประมาณ 500 คน ดังนี้)
[135] คนเลี้ยงโคใช้ท่อนไม้ไล่ต้อนฝูงโคไปยังที่หากิน ฉันใด
ความแก่และความตาย ก็ไล่ต้อนอายุของสัตว์ทั้งหลายไป ฉันนั้น
6. อชครเปตวัตถุ
เรื่องเปรตงูเหลือม
(พระผู้มีพระภาคตรัสพระคาถานี้แก่ภิกษุทั้งหลาย ดังนี้)
[136] คนพาลมีปัญญาทราม เมื่อทำบาปกรรมย่อมไม่รู้สึกตัว
จึงมักเดือดร้อนเพราะกรรมของตน
เหมือนคนถูกไฟไหม้ ฉะนั้น
7. มหาโมคคัลลานเถรวัตถุ
เรื่องพระมหาโมคคัลลานเถระ
(พระผู้มีพระภาคตรัสพระคาถานี้แก่ภิกษุทั้งหลาย ดังนี้)
[137] ผู้ใดประทุษร้ายคนที่ไม่มีความผิด1
(และ) คนที่ไม่ประทุษร้าย2 (ตอบ)ด้วยโทษทัณฑ์
ผู้นั้นย่อมได้รับผลอย่าง 1 ใน 10 อย่าง คือ
[138] (1) ทุกขเวทนาอย่างแรงกล้า (2) เสื่อมทรัพย์
(3) ถูกทำร้ายร่างกาย (4) เจ็บป่วยอย่างหนัก
(5) กลายเป็นคนวิกลจริต
เชิงอรรถ :
1 คนที่ไม่มีความผิด หมายถึงพระขีณาสพผู้ปราศจากความผิดทางกาย เป็นต้น (ขุ.ธ.อ. 5/58)
2 คนที่ไม่ประทุษร้าย หมายถึงคนที่ไม่มีความผิดต่อผู้อื่น หรือต่อตนเอง (ขุ.ธ.อ. 5/58)
