พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย สุตตนิบาต [3. มหาวรรค] 12. ทวยตานุปัสสนาสูตร
[769] เธอจงเห็นธรรมที่รู้ได้ยาก
คนพาลผู้หลง ไม่รู้แจ้งในนิพพานนี้
ความมืดปรากฏแก่บุคคลผู้ถูกนิวรณ์คือกิเลสหุ้มห่อไว้
(เหมือน) ความมืดปรากฏแก่บุคคลผู้ไม่เห็น ฉะนั้น
[770] แต่นิพพานย่อมปรากฏแจ่มแจ้งแก่สัตบุรุษ
เหมือนแสงสว่างปรากฏแก่บุคคลผู้เห็นอยู่ ฉะนั้น
ชนทั้งหลายผู้แสวงหาทาง ไม่ฉลาดในธรรม
ย่อมไม่รู้แจ้ง(นิพพาน)ที่อยู่ใกล้
[771] บุคคลผู้ถูกความกำหนัดในภพครอบงำ
แล่นไปตามกระแส (ตัณหา)ในภพ
ถูกบ่วงมารคล้องไว้ จะไม่รู้ธรรมนี้ได้ง่าย
[772] เว้นอริยบุคคลทั้งหลายแล้ว
ใครเล่าควรจะตรัสรู้บท1
ที่อริยบุคคลทั้งหลายตรัสรู้ชอบแล้ว
ไม่มีอาสวะ ปรินิพพาน2
พระผู้มีพระภาคได้ตรัสพระภาษิตนี้จบลงแล้ว ภิกษุเหล่านั้นมีใจชื่นชมยินดี
พระภาษิตของพระผู้มีพระภาค ขณะที่พระผู้มีพระภาคตรัสพระภาษิตนี้อยู่ จิตของ
ภิกษุประมาณ 60 รูปหลุดพ้นแล้วจากอาสวะทั้งหลาย เพราะไม่ถือมั่น
ทวยตานุปัสสนาสูตรที่ 12 จบ
เชิงอรรถ :
1 บท ในที่นี้หมายถึงนิพพาน (สํ.สฬา.อ. 3/136/53, ขุ.สุ.อ. 2/772/343)
2 สํ.สฬา. (แปล) 18/136/171-172
พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย สุตตนิบาต [3. มหาวรรค] รวมพระสูตรในวรรค
รวมหัวข้อธรรมประจำเรื่องในพระสูตรนี้ คือ
1. สัจจะ 2. อุปธิ
3. อวิชชา 4. สังขาร
5. วิญญาณ 6. ผัสสะ
7. เวทนา 8. ตัณหา
9. อุปาทาน 10. อารัมภะ
11. อาหาร 12. อิญชิตะ
13. ผันทิตะ 14. รูป
15. นิพพานสัจจะ 16. ทุกข์
มหาวรรคที่ 3 จบ
รวมพระสูตรที่มีในวรรคนี้ คือ
1. ปัพพัชชาสูตร 2. ปธานสูตร
3. สุภาสิตสูตร 4. สุนทริกภารทวาชสูตร
5. มาฆสูตร 6. สภิยสูตร
7. เสลสูตร 8. สัลลสูตร
9. วาเสฏฐสูตร 10. โกกาลิกสูตร
11. นาลกสูตร 12. ทวยตานุปัสสนาสูตร
