พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อุทาน [7. จูฬวรรค] 5. อปรลกุณฏกภัททิยสูตร
พระผู้มีพระภาคได้ทอดพระเนตรเห็นท่านพระลกุณฏกภัททิยะมีผิวพรรณ
หยาบ ไม่น่าดู มีร่างกายค่อมเตี้ย ถูกภิกษุดูหมิ่น กำลังเดินตามหลังภิกษุทั้งหลาย
มาแต่ไกล จึงรับสั่งเรียกภิกษุทั้งหลายมาตรัสว่า ภิกษุทั้งหลาย เธอทั้งหลายเห็น
ภิกษุรูปนั้นผู้มีผิวพรรณหยาบ ไม่น่าดู มีร่างกายค่อมเตี้ย ถูกภิกษุดูหมิ่น กำลัง
เดินตามหลังภิกษุทั้งหลายมาแต่ไกลหรือไม่
ภิกษุทั้งหลายกราบทูลว่า เห็น พระพุทธเจ้าข้า
พระผู้มีพระภาคตรัสว่า ภิกษุทั้งหลาย ภิกษุรูปนั้นมีฤทธิ์มาก มีอานุภาพมาก
เพราะเธอเคยเข้าสมาบัติมาแล้วแทบทุกชนิด เธอใช้ปัญญาอันยิ่งด้วยตนเอง ทำให้
แจ้งซึ่งประโยชน์ยอดเยี่ยม1 อันเป็นที่สุดแห่งพรหมจรรย์ ที่กุลบุตรผู้ออกจากเรือน
บวชเป็นบรรพชิตโดยชอบต้องการ ด้วยปัญญาอันยิ่งเองเข้าถึงอยู่ในปัจจุบัน
ลำดับนั้น พระผู้มีพระภาคทรงทราบเนื้อความนั้นแล้ว จึงทรงเปล่งอุทานนี้
ในเวลานั้นว่า
พุทธอุทาน
เธอจงดูรถ2ซึ่งมีส่วนประกอบอันไม่มีโทษ3
มีหลังคาขาว4 มีเพลาเดียว5 ไม่มีทุกข์
แล่นไปถึงที่หมาย ตัดกระแส ไม่มีเครื่องผูก6
อปรลกุณฏกภัททิยสูตรที่ 5 จบ
เชิงอรรถ :
1 ดูเชิงอรรถที่ 1 หน้า 212 ในเล่มนี้
2 รถ หมายถึงร่างกาย (สํ.สฬา.(แปล) 18/347/380, ขุ.อุ.อ. 65/396)
3 ส่วนประกอบอันไม่มีโทษ หมายถึงอรหัตตผลศีล (สํ.สฬา.(แปล) 18/347/380, ขุ.อุ.อ. 65/396)
4 หลังคาขาว หมายถึงอรหัตตผลวิมุตติ (สํ.สฬา.(แปล) 18/347/380, ขุ.อุ.อ. 65/396)
5 เพลาเดียว หมายถึงสติ (สํ.สฬา.(แปล) 18/347/380, ขุ.อุ.อ. 65/396)
6 สํ.สฬา. (แปล) 18/347/380
