พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ธรรมบท 26. พราหมณวรรค 36. ทุติยนฏปุพพกเถรวัตถุ
35. ปฐมนฏปุพพกเถรวัตถุ
เรื่องพระเถระผู้เคยเป็นนักฟ้อนรูปที่ 1
(พระผู้มีพระภาคตรัสพระคาถานี้แก่ภิกษุทั้งหลาย ดังนี้)
[417] ผู้ละกิเลสเครื่องประกอบอันเป็นของมนุษย์ได้1
ล่วงพ้นกิเลสเครื่องประกอบอันเป็นทิพย์ได้แล้ว
เป็นผู้ปราศจากโยคะ2ทั้งปวง
เราเรียกผู้นั้นว่า พราหมณ์
36. ทุติยนฏปุพพกเถรวัตถุ
เรื่องพระเถระผู้เคยเป็นนักฟ้อนรูปที่ 2
(พระผู้มีพระภาคตรัสพระคาถานี้แก่ภิกษุทั้งหลาย ดังนี้)
[418] ผู้ละทั้งความยินดี3และความไม่ยินดี4
เป็นผู้เยือกเย็น หมดอุปธิกิเลส
ครอบงำโลกทั้งหมด5 เป็นผู้แกล้วกล้า
เราเรียกว่า พราหมณ์
เชิงอรรถ :
1 กิเลสเครื่องประกอบอันเป็นของมนุษย์ หมายถึงอายุและกามคุณ 5 (รูป เสียง กลิ่น รส โผฏฐัพพะ)
อันเป็นของมนุษย์ (ขุ.ธ.อ. 8/164)
2 ดูเชิงอรรถที่ 6 หน้า 31 ในเล่มนี้
3 ความยินดี หมายถึงความยินดีในกามคุณ 5 (ขุ.ธ.อ. 8/165)
4 ความไม่ยินดี หมายถึงความระอาในการอยู่ป่า (ขุ.ธ.อ. 8/165)
5 ครอบงำโลกทั้งหมด หมายถึงครอบงำโลกคือขันธ์ 5 (ขุ.ธ.อ. 8/165)
