เมนู

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ธรรมบท 26. พราหมณวรรค 1. ปสาทพหุลพราหมณวัตถุ
12. สุมนสามเณรวัตถุ
เรื่องสุมนสามเณร
(พระผู้มีพระภาคตรัสพระคาถานี้แก่ภิกษุทั้งหลาย ดังนี้)
[382] ภิกษุใดแลยังหนุ่มแน่น
ย่อมประกอบขวนขวายในพุทธศาสนา
ภิกษุนั้นย่อมทำโลกนี้ให้สว่างไสว1
เหมือนดวงจันทร์พ้นจากเมฆ ฉะนั้น2
ภิกขุวรรคที่ 25 จบ

26. พราหมณวรรค
หมวดว่าด้วยพราหมณ์
1. ปสาทพหุลพราหมณวัตถุ
เรื่องพราหมณ์ผู้เลื่อมใสมาก
(พระผู้มีพระภาคตรัสพระคาถานี้แก่ภิกษุทั้งหลาย ดังนี้)
[383] พราหมณ์3 เธอจงพยายามตัดกระแส4ให้ขาด
จงบรรเทากามทั้งหลายให้ได้
เธอรู้ความสิ้นไปแห่งสังขารทั้งหลายแล้ว
ก็จะรู้แจ้งสภาวะที่ปัจจัยอะไรปรุงแต่งไม่ได้5

เชิงอรรถ :
1 หมายถึงให้โลกคือขันธ์ 5 สว่างไสวด้วยอรหัตตมรรคญาณ (ขุ.ธ.อ. 8/90)
2 ขุ.เถร. (แปล) 26/873/484
3 พราหมณ์ ตามหลักพุทธศาสนาในวรรคนี้หมายถึงพระขีณาสพทั้งหลาย แต่มีบ้างที่ตรัสหมายเอา
พราหมณ์โดยชาติกำเนิด เช่น ในธรรมบทข้อ 392 หน้า 156 (ขุ.ธ.อ. 8/92)
4 กระแส หมายถึงตัณหา (ขุ.ธ.อ. 8/92)
5 สภาวะที่ปัจจัยอะไรปรุงแต่งไม่ได้ หมายถึงนิพพาน (ขุ.ธ.อ. 8/92)

{ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : 25 หน้า :152 }