พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ธรรมบท 21. ปกิณณกวรรค 5. ทารุสากฏิกวัตถุ
ฆ่าชาวแว่นแคว้น1พร้อมเจ้าพนักงาน2แล้ว
ดำเนินชีวิตเป็นพราหมณ์3อยู่อย่างไร้ทุกข์
[295] บุคคลฆ่ามารดา ฆ่าบิดา
ฆ่ากษัตราธิราชทั้ง 2 พระองค์ได้
ทำลายทางเสือผ่านที่ 54 ได้
ดำเนินชีวิตเป็นพราหมณ์อยู่อย่างไร้ทุกข์
5. ทารุสากฏิกวัตถุ
เรื่องนายทารุสากฏิกะ
(พระผู้มีพระภาคตรัสพระคาถานี้แก่พระราชา และนายทารุสากฏิกะ พร้อม
ครอบครัว ดังนี้)
[296] เหล่าพระสาวกของพระโคดม
มีสติตั้งมั่นในพระพุทธเจ้าเป็นนิตย์
ทั้งกลางวันและกลางคืน
ชื่อว่าตื่นด้วยดีอยู่เสมอ
[297] เหล่าพระสาวกของพระโคดม
มีสติตั้งมั่นในพระธรรมเป็นนิตย์
ทั้งกลางวันและกลางคืน
ชื่อว่าตื่นด้วยดีอยู่เสมอ
เชิงอรรถ :
1 แว่นแคว้น หมายถึงอายตนะภายใน 6 คือ ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ และอายตนะภายนอก 6 คือ รูป เสียง
กลิ่น รส โผฏฐัพพะ ธัมมารมณ์ (ขุ.ธ.อ. 7/92)
2 เจ้าพนักงาน หมายถึงนันทิราคะ (ความกำหนัดด้วยอำนาจความยินดี) (ขุ.ธ.อ. 7/92)
3 พราหมณ์ หมายถึงพระขีณาสพ (ขุ.ธ.อ. 7/92)
4 ทางเสือผ่านที่ 5 หมายถึงวิจิกิจฉานิวรณ์ (ขุ.ธ.อ. 7/93)
