พระสุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย ทสกนิบาต [1. ปฐมปัณณาสก์] 4. อุปาลิวรรค 4. อุปสัมปทาสูตร
พรหมจรรย์พร้อมทั้งอรรถและพยัญชนะ บริสุทธิ์ บริบูรณ์ครบถ้วน
ทรงจำไว้ได้ คล่องปาก ขึ้นใจ แทงตลอดดีด้วยทิฏฐิ1
3. ทรงจำปาติโมกข์ทั้งสอง2 ได้ดี จำแนกได้ดี ให้เป็นไปได้ดีโดยพิสดาร
วินิจฉัยได้ดีโดยสูตร โดยอนุพยัญชนะ
4. เป็นผู้ตั้งมั่น ไม่ง่อนแง่นในวินัย
5. เป็นผู้สามารถปรับคู่ความทั้ง 2 ฝ่ายให้ยินยอมกันได้ ให้สำนึกตัว ให้
เพ่งพินิจดู ให้เห็นผล ให้เลื่อมใส
6. เป็นผู้ฉลาดในการระงับอธิกรณ์ที่เกิดขึ้น
7. รู้อธิกรณ์
8. รู้เหตุเกิดอธิกรณ์
9. รู้ความดับอธิกรณ์
10. รู้วิธีปฏิบัติเพื่อระงับอธิกรณ์
อุบาลี ภิกษุผู้ประกอบด้วยธรรม 10 ประการนี้แล สงฆ์พึงสมมติให้เป็นผู้รื้อ
ฟื้นอธิกรณ์ได้
อุพพาหิกาสูตร ที่ 3 จบ
4. อุปสัมปทาสูตร
ว่าด้วยคุณสมบัติของภิกษุผู้ให้อุปสมบท
[34] พระอุบาลีทูลถามว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ภิกษุผู้ประกอบด้วยธรรม
เท่าไรหนอ พึงให้กุลบุตรอุปสมบทได้
พระผู้มีพระภาคตรัสตอบว่า อุบาลี ภิกษุผู้ประกอบด้วยธรรม 10 ประการ
พึงให้กุลบุตรอุปสมบทได้
เชิงอรรถ :
1 ดูเชิงอรรถที่ 1 ข้อ 17 (ปฐมนาถสูตร) หน้า 32 ในเล่มนี้
2 ปาติโมกข์ทั้งสอง ในที่นี้หมายถึง มหาวิภังค์ (ภิกขุวิภังค์) ว่าด้วยสิกขาบทในปาติโมกข์ฝ่ายภิกษุ 227 ข้อ
และภิกขุนีวิภังค์ ว่าด้วยสิกขาบท 311 ข้อฝ่ายภิกษุณี
